3 maja 2021

TYM BARDZIEJ WYRAŻĘ MÓJ STRACH PRZED SCHIZMĄ, W JAKĄ CHCE SIĘ WEPCHNĄĆ UBOGI KOŚCIÓŁ HISZPANII

Biskup de Mazenod, mając serce wielkie jak świat, nie ograniczał misjonarskiej gorliwości do tych, których wysłał poza granice Francji. Łączył się z Kościołem na całym świecie, zwłaszcza tam, gdzie doświadczał on cierpienia. Jako biskup Marsylii uwrażliwił swoją diecezję na tę kwestie i swoich diecezjan zaangażował do udziału w zbiórce różnych podstawowych artykułów. Zobaczmy przykład z Kościołem w Hiszpanii. W dzienniku Eugeniusz napisał:

List od księdza arcybiskupa z Paryża. Uprzedza mnie, że minister oburzył się na publikację listu pasterskiego o odpuście.

Lamirande podaje nam następujące informacje na ten temat: Doświadczenia, jakich doznał Kościół Hiszpanii około 1840 roku zupełnie naturalnie przyciągają uwagę biskupa de Mazenoda. Źródłem problemów był konflikt polityczny pomiędzy regentką Marią Krystyną a pretendentem do tronu Don Carlosem. Rzym, który ciągle utrzymywał stosunki dyplomatyczne z Madrytem, odmawiał uznania regentki. Stąd wynikały zawiłe kłopoty związane z nominacjami biskupimi. Zwolennicy Krystyny posuwali się do wielu represji przeciwko karlistom: aresztowania biskupów, kapłanów i mnichów, likwidacja uposażenia dla duchownych, niezgodne z prawem kanonicznym nominacje administratorów na wakujących stolicach biskupich. Grzegorz XVI powiadomił o tych zamachach w przemówieniu podczas konsystorza 1 lutego 1840 roku. Rząd Hiszpanii zripostował. Ojciec Święty, w 1842 roku udzielił odpowiedzi wydając encyklikę nakazującą obchody roku jubileuszowego w intencji Kościoła w Hiszpanii (Études Oblates choisies et autres Textes, s. 313)

Rząd francuski popierał schizmę regentki Krystyny i występował przeciwko biskupom francuskim, którzy byli przychylni wobec roku jubileuszowego. Reakcja Eugeniusza jest dowodem braku jakiegokolwiek lęku. List paserski rozesłał po całej swojej diecezji:

Mimo wszystko nie będę się obawiał pokazania, że myślą i wolą jestem zjednoczony z Głową Kościoła. Tym bardziej wyrażę mój strach przez schizmą, w jaką chce się wepchnąć ubogi Kościół Hiszpanii.

Dziennik, 26.03.1842, w: EO I, t. XXI.