9 lipca 2021
This is a custom heading element.
WSPANIAŁOMYŚLNOŚĆ NASZYCH ŚWIECKICH STOWARZYSZONYCH
Od początku zgromadzenia sukces naszych misjonarzy byłby niemożliwy, gdyby nie obecność i pomoc świeckich, którzy ciągle nas wspierali. Tak samo było dwadzieścia sześć lat później, kilka miesięcy po przybyciu oblatów do Quebecku.
Jednak Bóg czyni dla nas cuda… piękna posiadłość z Longueuil nad brzegiem rzeki św. Wawrzyńca, naprzeciw Montrealu, została nam przekazana jako czysty dar. To wspaniały dom, wspaniały ogród, tak samo przyjemny jak użyteczny, do tego łąka. Dobrodzieje, którzy byli tak wspaniałomyślni, do tej posiadłości już tak znacznej dodali jeszcze ziemię. Niech inne święte dusze zechcą przyłączyć swe dobrodziejstwa do tych, które już otrzymano.
List do ojca Kazimierza Auberta, 26.09.1842, w: EO I, t. III, nr 2.
Dobrodzieje byli tak oczarowani gorliwością oblatów, że wspaniałomyślnie wspierali ich misje. Jeden z nich, przekazując znaczną sumę pieniędzy, podarował oblatom także dom. Eugeniusz napisał:
Ta prośba jest nam tym bardziej miła, że dowiedzieliśmy się, ile państwo zrobiliście, aby przyczynić się do sukcesu misji tych spośród naszych Ojców, którzy udali się, aby głosić Ewangelię w Kanadzie. Wiemy, jak bardzo wasze intencje w tym względzie nadal są wspaniałomyślne.
To misyjne partnerstwo jest obecne także w naszych czasach. Nie chodzi tylko o wsparcie finansowe, ale o misjonarską współpracę stowarzyszonych w ramach mazenodowskiej rodziny. Obecnie, nasza Reguła, w następujący sposób opisuje ten dar współpracy z mazenodowska rodziną:
Ludzie świeccy czują się wezwani do udziału w nim zgodnie ze swoim stanem życia i do przeżywania go w sposób zależny od różnych środowisk i kultur. Uczestniczą oni w charyzmacie w duchu komunii i wzajemności między sobą i z oblatami (R 37 a).
