2 sierpnia 2021

GDY NIE MA APOSTOLSKIEGO ŚWIADECTWA WSPÓLNOTY, NIE MA TEŻ I POWOŁAŃ

Po roku misjonarskiej obecności oblatów w Kanadzie wywarli silne wrażenie, że trzech kapłanów diecezjalnych zamierzało wstąpić do zgromadzenia. Każdy z nich – ojcowie Dandurand, Léonard i Durocher przez wiele lat skądinąd odegrają istotną rolę w oblackiej misji. Ważne zatem było, aby posłać innych ojców, aby czuwali nad zapewnieniem odpowiedniej formacji.

Co do o. Perrona, jest on ciągle przeznaczany do Kanady. Jego obecność tam staje się tym bardziej niezbędna, że trzech księży wstąpiło do nas i wiesz, że musimy ukazywać im wzór regularności przez obecność ludzi, których tam mamy.

List do Hipolita Courtèsa, 24.11.1842, w: EO I, t. IX, nr 780.

Ukryty powód był następujący: brak misjonarzy i wzrastająca potrzeba duszpasterska sprawiały, iż trzeba było zwiększyć widoczność wspólnoty i świadectwa oblackiego charyzmatu, jako misjonarsko-apostolskiej i dynamicznej wspólnoty.

Dzisiaj niestety w wielu częściach świata misjonarze są tak zajęci dawaniem owocnego świadectwa, że zapominają, aby dawać apostolskie świadectwo dzięki wspólnocie. To jeden z powodów niewielkiej liczby powołań misyjnych. To także odnosi się do różnych wspólnot w mazenodowskiej rodzinie. Grupy, które dają świadectwo apostolskiej, żywotnej i solidarnej w codziennym życiu wspólnoty, przeżywają rozwój. Trzeba, aby ludzie w naszej misji i działalności widzieli charyzmat, duchowość Eugeniusza.