12 sierpnia 2021

DZIWACTWO, KTÓRE OJCIEC ZAWSZE MIAŁ, ROBIENIA I NISZCZENIA, BURZENIA I BUDOWANIA

Eugeniusz de Mazenod był człowiekiem, który natychmiast przystępował do działania, był niezadowolony, że korespondencja z Kanadą zbiera tyle czasu, bowiem jedynym środkiem były listy, które docierały tam wolnymi statkami. Jego listy do superiorów dotyczyły wielu koniecznych kwestii, niektóre z nich wymagał szybkiej reakcji.

Ojciec Honorat lubił budować i przerabiać istniejące budynki we Francji. Teraz to samo zaczyna robić w Kanadzie, czym martwi Eugeniusza.

Czy pozwoli ojciec, mój drogi przyjacielu, żebym rozmawiał z oj­cem szczerze? Uważam za poważne wykroczenie to, iż mimo moich poleceń ojciec wcale nie pohamował dziwactwa, które miał zawsze, ro­bienia i niszczenia, burzenia i budowania. Niezawodnie musiał ojciec dopuścić się przekroczeń w tym rodzaju, skoro w Kanadzie ma taką samą opinię, jaką miał tutaj, i skoro tamtejsi kapłani z tego sobie zakpi­li, a sam biskup czuł się zobowiązany interweniować. Źle ojciec postą­pił, wydając w St-Hilaire pieniądze diecezji, stanowczo zakazuję wyda­wać nasze pieniądze w Longue[u]il, gdzie, jak mi doniesiono, ojciec wymyślił już tysiąc projektów, co jeden to droższy. Sumienie nie pozwa­la mi pozostawić ojcu swobody działania. Nie wystarczy obowiązek naradzenia się ze swymi współbraćmi; bardzo stanowczo zastrzegam sobie prawo zatwierdzenia każdego planu. Tak praktykuje się w każdej dobrze zorganizowanej społeczności. Czy ojciec wie, że chociaż jestem biskupem, nie mogę zmienić ściany przedziałowej w moim pałacu bez wysłania kosztorysu do Ministerstwa? Wymagam, aby tak robiono wszędzie w naszych domach? Pierwszą rzeczą, którą ojciec musi zrobić, jest przesłać mi plan naszej posiadłości… Ojciec poda wszystkie szczegóły i wytłumaczy mi wszystkie swoje projekty. Ale do chwili mojej odpowiedzi proszę niczego nie zmieniać. Macie pokoje do spania, refektarz, salę do modlitwy, to wystarczy do dzia­łania.

List do ojca Jeana Baptiste Honorata, 19.01.1843, w: EO I, t. 1, nr 14.