23 sierpnia 2021

NASI CIĄGLE SĄ NARZĘDZIAMI BOŻEGO MIŁOSIERDZIA W TYCH OKOLICACH

Najważniejszą posługą oblatów we Francji było głoszenie misji ludowych. Po zakończeniu każdej z nich Eugeniuszowi wysyłano sprawozdanie. Po 27 latach tej posługi Eugeniusz ciągle z tym samym poczuciem zadziwienia patrzy na sposób, w jaki Bóg posługuje się misjonarzami jako narzędziami Jego miłosierdzia.

Ojciec Vincens przesłał mi list ojca Burfina, który zdaje mu relację z łask, jakie Bóg rozlał na misję, którą właśnie wygłosił wraz z ojcem Lavigne w diecezji Grenoble. Nasi ciągle są narzędziami bożego miłosierdzia w tych okolicach. Czy nie ma powodów do wdzięczności, że zostaliśmy wybrani, aby w Kościele Boga uczynić tyle dobra. Dlaczego nie przygotować podsumowania? Bylibyśmy nim oczarowani i byłby to także powód, z którego zgromadzenie mogło by być słusznie dumne.

Dziennik, 13.03.1843, w: EO I, t. XXI.

Pisząc do ojca Guiguesa, Eugeniusz jest oczarowany:

Ale gdzie nasze Zgromadzenie nie czyni dobra? Dzięki Bogu to cudowne, diecezje Aix, Avignon, Marsylia, Fréjus, Ajaccio, Valence i Grenoble mogą to potwierdzić. Niech pokaże się mi choćby jedno Zgromadzenie we Francji, które jednocześnie jest obecne w tylu miejscach i wszędzie cieszy się coraz większym bożym błogosławieństwem. Dziękujmy Panu i prośmy Go, aby w nagrodę dał nam go czynić jeszcze więcej, posyłając nam wielu odpowiednich członków do tego świętego dzieła, które nam powierzył Jego Kościół.

List do ojca Guiguesa, 12.04.1843, w: EO I, t. 10, nr 792.

To zaproszenie do zadziwienia nad dziełami Boga, których dokonuje dzięki żyjącym wokół nas ludziom.