1 listopada 2021

WIELKI PRZYWILEJ NASZEJ MATKI, KRÓLOWEJ I PATRONKI

Ojciec Dassy napisał książkę zasięgnął rady Eugeniusza, aby dowiedzieć się, czy w drukowanej wersji mógłby wykorzystać oblacki herb. Odpowiedź świadczy o płynności naszego imienia. W tytule zawsze widniało słowo Oblat oraz Maryi Niepokalanej, które wyrażano w rozmaity sposób.

Nie sądzę, aby konieczne było przeznaczanie naszych środków na frontyspis tego dzieła. Wydaje mi się, że wystarczy wskazać autora poprzez tytuł, który przyjęliście: kapłan z Notre-Dame de l’Osier, ale poniżej listu dedykacyjnego należy umieścić wasze nazwisko wraz z waszą godnością w pełnym brzmieniu Oblat Maryi Niepokalanej. Po łacinie powiedzielibyście: Congregatione Oblatorum B. V Mariae sine labe conceptae, taka bowiem nazwa została nam nadana w liście apostolskim naszego założenia. Należy więc je streścić w wyrażeniu Niepokalanego Poczęcia, które Kościół przyjął, aby wyrazić wielki przywilej naszej Matki, Królowej i Patronki, która skądinąd jest na czele naszych Konstytucji.

List do ojca Louisa Toussainta Dassy’ego, 8.11.1843, w: EO I, t. X, nr 822.

Dzisiaj nasza nazwa brzmi: Misjonarze Oblaci Maryi Niepokalanej. To imię, które nosimy z honorem i duma, gdyż jest to nasz paszport do nieba, jak w 1825 roku napisał Eugeniusz.

Być Oblatami Maryi Niepokalanej. Przecież to patent do nieba! Dlaczego nie pomyśleliśmy o tym wcześniej?

 List do Henryka Tempiera, 22.12.1825, w: EO I, t. VI, nr 213.

Wydaje się, że Eugeniusz uświadamia sobie, iż mimo że zawsze kochał Maryję, nie zrozumiał jeszcze istotnej roli, jaką odgrywa Ona w planie zbawienia. Szukając patrona, który najbardziej wyrażałby cel Zgromadzenia, to znaczy osoby idącej w ślad za Chrystusem, zaangażowanej w apostolstwo ubogich, nie pomyślał o Maryi. W Rzymie poznał, kim naprawdę jest Maryja. Nazwa Zgromadzenia rodzi się więc z odkrycia, że aby rzeczywiście odpowiedzieć na naglące potrzeby Kościoła, jego członkowie muszą utożsamić się z Niepokalaną Maryją, „ofiarować się” jak Ona na służbę zbawczemu planowi Boga.

K. Lubowicki, Słownik Wartości oblackich, Maryja, red. F. Ciardi, s. 405.