Antoni Bochm OMI: „Świeccy to nie jakaś grupa osób – to rodzina”

Kolejny dzień II Kongresu Świeckich Stowarzyszonych z Oblatami przebiegał pod hasłem: „Świętujmy razem nasz charyzmat i naszą historię”. Koncentrował się na ukazaniu przeżywania charyzmatu oblackiego przez osoby świeckie.

Dzień rozpoczął się modlitwą poranną prowadzoną przez grupę angielsko-irlandzką. Było Ojcze nasz po irlandzku. Dla większości nawet anglojęzycznej tekst mało znany, jednak ta uniwersalna modlitwa łączyła nas, oblacką rodzinę dzieci Bożych. W słowie Bożym usłyszeliśmy wezwanie Pana Jezusa: „Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało.” To wezwanie misyjne, by prosić Pana żniwa o przymnożenie robotników każdy z uczestników mógł odnieść do siebie. Koresponduje ono dobrze z innymi słowami Pisma Świętego: „Ubogim głosić Ewangelię posłał mnie Pan,” które św. Eugeniusz uczynił hasłem życia  całego Zgromadzenia – relacjonuje Luba Niewińska.

Pomimo trudności komunikacyjnych, uczestnicy starali się dzielić ze sobą doświadczeniem przeżywania charyzmatu oblackiego.

Głównym wydarzeniem dnia była Msza święta, której przewodniczył radny generalny na region europejski – o. Antoni Bochm OMI. W homilii podkreślił, że świeccy stowarzyszeni z oblatami to nie jakieś grupy osób, ale „to jest część rodziny”.

Ważnym momentem było spotkanie online z pozostałymi grupami świeckich zgromadzonych na całym świecie, aby wspólnie przeżywać wydarzenia kongresowe. Połączono się także z domem generalnym, w którym spotkanie śledził o. Louis Lougen OMI, superior generalny.

W zwięzłej historii świeckich współpracowników oblackich zostały przypomniane dwie ważne postacie z czasów św. Eugeniusza: Adolf Tavernier i Teresa Bonneau. Obydwoje ściśle współpracowali z Ojcem Założycielem i dziś mogą być naszymi patronami w tym dziele. Ponadto przypomniano historię kilku stowarzyszeń świeckich oblatów z różnych krajów. Przyczyniły się one  w jakimś sensie do zwołania I Kongresu Świeckich Stowarzyszonych z Oblatami, który odbył się w Aix-en-Provence przed dwudziestu sześciu laty – kontynuuje Luba Niewińska – Po wstępie modlitewnym i krótkim zarysie historycznym rozpoczęła się prezentacja poszczególnych regionów świata: Azji i Oceanii, Afryki i Madagaskaru,Ameryki Łacińskiej, USA i Kanady oraz Europy. Wszystkie prezentacje łączyła radość służby na wzór św. Eugeniusza, kreatywność w odpowiadaniu na potrzeby czasu i miejsca oraz dyspozycyjność w ewangelizacji i pełnieniu czynów miłosierdzia. Taka wymiana doświadczeń była bardzo inspirująca w dostrzeganiu różnych potrzeb  w naszych środowiskach oraz sposobów ich zaspokajania w przyszłości.

(oprac. pg/L. Niewińska/zdj. J. Bien/ wideo P. Jenek)