Komentarz do Ewangelii dnia

Św. Faustyna po doświadczeniu wizji czyśćca, słyszy od Pana Jezusa takie słowa: „Miłosierdzie moje nie chce tego, ale sprawiedliwość każe” (Dz 20). Zauważyć nam trzeba, że jeśli ktoś za życia czynił miłosierdzie, np. poprzez jałmużnę czy wypraszał miłosierdzie Boże wobec dusz w czyśćcu cierpiących, to i jemu Bóg daruje w całości lub w jakiejś części kary za jego własne grzechy. Sprawiedliwość bowiem domaga się tego, by i jemu były darowane kary, skoro w duchu miłosierdzia sam litował się nad duszami w czyśćcu i modlił się za nie lub czynił miłosierdzie wobec żywych. Sam Jezus mówi nam: „Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią” (Mt 5,7), a św. Piotr naucza: „Miłość zakrywa wiele grzechów” (1 P 4,8). Sprawiedliwość więc nakazuje, by miłosierdzie otrzymali ci, którzy miłosierdzie czynili. Podobnie jest również z brakiem miłosierdzia. Czytamy u św. Jakuba: „Będzie to bowiem sąd nieubłagany dla tego, kto nie czynił miłosierdzia” (Jk 2,13). Miłosierdzie prowadzi do sprawiedliwości, a sprawiedliwość do miłosierdzia. „Bóg jest sprawiedliwy i kocha sprawiedliwość” (Ps 11,7) – czytamy w Księdze Psalmów. Jeden z teologów powiedział kiedyś, że Bóg będzie obecny w piekle przez swoją sprawiedliwość. Św. Faustyna w swoim Dzienniczku opisuje piekło dość dokładnie, podkreślając że kary tam istniejące będą odpowiadały poczynionym grzechom (Dz 741). Zrozumiałe są więc słowa prawdy wiary: „Bóg jest Sędzią sprawiedliwym, który za dobre wynagradza, a za złe karze” oraz nauczanie św. Pawła: „Wszyscy bowiem musimy stanąć przed trybunałem Chrystusa, aby każdy otrzymał zapłatę za uczynki dokonane w ciele, złe lub dobre” (2 Kor 5,10). Owo karanie, które trzeba właściwie rozumieć, w niczym nie sprzeciwia się Bożemu Miłosierdziu. Podsumowując dzisiejsze spotkanie Pana Jezusa z faryzeuszami i uczonymi w Prawie, można ująć w spojrzeniu na Bożą Sprawiedliwość, która to domaga się zadośćuczynienia. Panie Jezu, uczyń nasze serca według Serca Twego. Abyśmy zawsze pełnili uczynki miłosierdzia.