Komentarz do Ewangelii dnia

W judaizmie jedną z głównych zasad jest wiara w zmartwychwstanie. Wraz z przyjściem Mesjasza zmarli powstaną z grobów i ożyją na dzień sądu. Nawet ci, których ciała uległy rozkładowi, staną wśród oczekujących. Większość wierzących Żydów przyjmuje cielesne zmartwychwstanie, odwołując się do wskazówki zawartej w Biblii, przede wszystkim w Księdze Daniela (12,2) oraz w wizji proroka Ezechiela (37,1-14). Jeżeli rozumie się, jakie znaczenie ma dla wierzących Żydów oczekiwanie na Mesjasza i związana z jego przyjściem wiara w zmartwychwstanie, to nie dziwi fakt, że cmentarz jest dla Żydów jednym z najważniejszych miejsc kultowych. Już różnorodne nazwy tego miejsca są świadectwem pozycji cmentarza w kulcie Żydów. Cmentarz bowiem to: “dom życia”, “wieczny dom”, “święte miejsce” albo “dobre miejsce”, “dom grobów”, “podwórze zmarłego”. Pan Jezus w spotkaniu z saduceuszami, przeciwstawia się ich wierzeniom i argumentuje rzeczywistość zmartwychwstania poprzez zacytowanie tekstu zaczerpniętego z Tory Mojżeszowej (saduceusze przyjmowali tylko pięć pierwszych ksiąg biblijnych). Tekst z Wj 3,6 mówiący o tym, że – Pan jest Bogiem Abrahama, Izaaka i Jakuba – zostaje przez niego naświetlo­ny stwierdzeniem, że Bóg nie jest Bogiem umarłych, lecz żywych. Na tej podstawie Jezus wyprowadza wniosek, że patriarchowie muszą wciąż żyć i Bóg troszczy się o nich, tak jak troszczył się wcześniej za ich życia na ziemi. W konfrontacji z saduceuszami Jezus, potwierdzając rzeczywistość zmartwychwstania, naucza, że nie będzie w niej życia małżeń­skiego w takiej formie, jaka jest na ziemi. Nauka Pana Jezusa z Nazaretu, która ostrzem swej krytyki skierowana jest przeciw formalizmowi faryzeuszów i materializmowi saduceuszy wykazuje swoiste novum. Jezus jako podmiot zmartwychwstania podkreśla znaczenie żywej wiary, której owocem jest życie wieczne. Zmartwychwstanie Chrystusa jest gwarantem naszego zmartwychwstania. Zmartwychwstały Pan obecny we wspólnocie Kościoła poprzez sakramenty święte zaprasza każdego chrześcijanina do wychodzenia ze śmierci do życia; z grzechu do łaski; z ciemności do światła; z niewoli do wolności. Tylko taka droga prowadzi do życia po śmierci w wiecznej kontemplacji oblicza zmartwychwstałego Pana. Panie Jezu, rozpalaj nasze serca ogniem Swojej miłości, abyśmy nie ustawali w drodze do życia wiecznego w gronie szczęśliwych.