Oblaci dla misjologii: o. Johannes Rommerskirchen OMI (1899-1978)

Nazwisko Johannes Rommerskirchen, OMI, wiąże się w historii misjologii katolickiej nierozerwalnie z tytułem Bibliografia Missionaria, której był fundatorem i niestrudzonym redaktorem przez 40 lat. Urodzony w 1899 r. w diecezji Aachen, po wstąpieniu do Zgromadzenia Misjonarzy Oblatów M.N. kontynuował studia z misjologii na Uniwersytecie w Münster.

Po śmierci R. Streita został zamianowany asystentem J. Dindingera w Papieskiej Bibliotece Misyjnej i współpracownikiem przy redagowaniu Bibliotheca Missionum. Owocem jego pracy były tomy od 6 do 30, przy czym głównym redaktorem tomów 6-12 i 15-21 był J. Dindinger. Po jego śmierci w 1958 r. Rommerskirchen został redaktorem naczelnym mając do pomocy oo. N. Kowalsky’ego (tomy 13-14) i J. Metzlera (tomy 22-30). W ten sposób został zakończony ważny etap bibliograficznej dokumentacji historii misji katolickich. Nie można już było ryzykować stwierdzenia, iż misjologia katolicka nie posiada bogatych narzędzi pracy naukowej, jak to stwierdził R. Streit siedemdziesiąt lat wcześniej. Obok tego monumentalnego dzieła pojawiło się inne, bardzo istotne dla rozwoju misjologii, Bibliografia Missionaria.

Tekst w oparciu o artykuł o. M. Rostkowskiego: “Wkład Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej w powstanie i rozwój misjologii” w: Zając, P. (ed.), Od rewolucji francuskiej do nowej ewangelizacji. Wokół osoby i charyzmatu św. Eugeniusza de Mazenoda (1782-1861) w 150 rocznicę śmierci. (Colloquia disputationes; 20). Poznań, 2012, s. 243-263