List generała na święto patronalne Zgromadzenia
"Misjonarze-pielgrzymi nadziei w komunii wraz z Maryją".
MISJONARZE-PIELGRZYMI NADZIEI W KOMUNII WRAZ Z MARYJĄ
Drodzy Bracia Oblaci i wszyscy bracia i siostry naszej charyzmatycznej rodziny.
Dzisiaj pozdrawiamy Maryję, „błogosławioną między niewiastami” i kontemplujemy cud Bożego miłosierdzia w tajemnicy Jej Niepokalanego Poczęcia. Cieszymy się, że mamy Ją za Matkę i Patronkę i prosimy o Jej macierzyńskie wstawiennictwo nad nami.
W przemówieniu podczas audiencji dla uczestników 37. Kapituły Generalnej [1], papież Franciszek zaprosił nas do obrania Maryi za towarzyszkę podróży, aby zawsze towarzyszyła nam w waszej pielgrzymce. Po przypomnieniu epizodu jej pielgrzymki do domu Elżbiety, Papież powiedział do nas: „Niech Maryja będzie także przykładem dla was, dla waszego życia i dla waszej misji”. W tym dniu świątecznym chcę ponownie wyruszyć z Maryją i z całą naszą rodziną, aby stać się misjonarzami-pielgrzymami, siewcami nadziei, w komunii, o której marzyła nasza Kapituła Generalna.
Tekst Ewangelii zaproponowany przez Papieża opowiada o spotkaniu Maryi z Elżbietą (Łk 1,39-56). Dla wielu ten fragment Ewangelii jest inspirującym paradygmatem dla misyjnego działania Kościoła. Ja sam, uczestnicząc w życiu Kościołów Afryki Północnej, mogłem zweryfikować jego owocność. Wezwani do niesienia, głoszenia i dzielenia się tajemnicą zbawienia, która w nas mieszka, szybko wyruszamy na spotkanie „drugiego”, służąc mu, jak to uczyniła Maryja. Jest to podróż, która ukazuje nam obecność Jezusa i zaprasza nas do pozostawienia po sobie śladu nadziei i komunii między nami i z całym stworzeniem. Idąc, spotykając innych i oddając się im na służbę, odkrywamy własną tożsamość. W ten sposób również odkrywamy tę część prawdy, którą Duch Boży zasiał w drugim, a która nam została objawiona i ofiarowana jako dar. Idąc z Jezusem i z drugim człowiekiem, w komunii będącej darem i zadaniem, stajemy się pielgrzymującymi prorokami, którzy uwielbiają Boga i głoszą swoim życiem nowy świat i nową ludzkość, które już się narodziły i czekają na objawienie się w swojej pełni.
Chciałbym zainicjować i kontynuować rozmowę ze wszystkimi członkami naszej rodziny, w której podzielimy się tym, co kontemplacja tego fragmentu Ewangelii wnosi do naszego życia i misji. Podczas Eucharystii kończącej Kapitułę Generalną [2] mogłem już rozpocząć ten dialog. Jakże byłoby miło, gdybyśmy podczas spotkań, które będziemy organizować w te dni świąteczne, mogli poświęcić trochę czasu na podzielenie się owocami tej kontemplacji! Jakże byłoby pięknie, gdybyśmy mogli usłyszeć echa dochodzące ze wszystkich zakątków naszego wspólnego domu, ze wszystkich naszych wspólnot i instytucji, ze wszystkich miejsc wyrazu naszej charyzmatycznej rodziny! Bądźmy kreatywni, aby wypowiedzieć to, co każdy z nas odkrywa.
W tych dniach dotrą do nas akta XXXVII Kapituły Generalnej. Wiemy, że przyjęcie dokumentów Kapituły nie następuje spontanicznie; jest to łaska, którą musimy nauczyć się przyjmować. Jak możemy to zrobić? Uczestnicy Kapituły Generalnej wyrazili stanowczo, że to oni powinni być pierwszymi animatorami tej sceny. Jest oczywiste, że są oni uprzywilejowanymi świadkami wszystkiego, co się wydarzyło. Nie bójmy się ich niepokoić, prosząc o podzielenie się z nami swoim doświadczeniem! Słuchajmy ich relacji, próbujmy iść z nimi i prośmy o łaskę uczestniczenia w ich doświadczeniu.
Wierzę, że znakiem dobrego przyjęcia dokumentu Kapituły jest to, że każdy członek naszej charyzmatycznej rodziny staje się animatorem pokapitulnego etapu: animatorem, ponieważ pozwoli, aby Duch Święty rzucił mu wyzwanie, animatorem, ponieważ będzie szukał sposobów na twórcze wprowadzenie w życie zaproponowanych sugestii. Wszyscy więc jesteśmy wezwani do wyruszenia w drogę. Podejmijmy tę pielgrzymkę razem, i to razem z ubogimi, aby odnowić się w naszym powołaniu, aby uczynić nasz wspólny dom godnym do zamieszkania, aby jako rodzina żyć bogactwem naszej różnorodności kulturowej i różnych specyficznych powołań, w których wyraża się nasz charyzmat. Wszyscy, jako misjonarze-pielgrzymi, idźmy drogą prowadzącą od nadziei do komunii.
Czy pozwolicie mi, na tym etapie recepcji i animacji pokapitulnej, zaproponować ponownie jako wzór to, czego doświadczyła Maryja w tajemnicy nawiedzenia? Usłyszała, że posłaniec przyniósł jej Dobrą Nowinę, która przerosła wszelkie oczekiwania. Nawet nie rozumiejąc wszystkiego, porzuciła siebie, oddając się w ręce Boga. Gdy Słowo przyjęło ludzie ciało, a Jej kobiece ciało zostało przemienione, by przyjąć i karmić Je w swoim łonie, wyruszyła w pośpiechu, pokonując pokusę samouwielbienia. W swoim ufnym kroczeniu pozwalała, by w jej sercu wzrastała wiara i nadzieja, przypominając wielokrotnie, że „dla Boga nie ma nic niemożliwego”. W tym pielgrzymowaniu Maryja była sakramentem i zapowiedzią obecności Zbawiciela w naszej historii. Oddając się na służbę Elżbiecie, otrzymała w darze potwierdzenie własnej tożsamości, a następnie wybuch proroczej radości dał początek pieśni do Boga, który jest jednocześnie Święty i Miłosierny, i który doprowadza swoje stworzenie do pełni, a czyni to począwszy od ubogich i głodnych, prostych i pokornych.
Prośmy Maryję, aby nauczyła nas przyjąć całym sercem łaskę ostatniej Kapituły Generalnej. Idźmy ręka w rękę, jak proponuje papież Franciszek, oddając się na służbę bliźnim i żyjąc radością z bycia prorokami komunii i nadziei. Wzrastajmy w wierze, nadziei i miłości jako charyzmatyczna rodzina, która dzisiaj, dzięki trosce o nasz wspólny dom, chce odpowiedzieć na swoje powołanie bycia misjonarzami ubogich. Chciałbym was prosić, abyście poprzez wasze modlitwy dołączyli się do pielgrzymki, którą podejmę, aby naszą komunią objąć i ukazać ją naszym braciom na Ukrainie. Wraz z nimi pragnę również objąć wszystkich członków naszej charyzmatycznej rodziny, którzy pielgrzymują w sytuacjach trudnych, pełnych cierpienia, dotkniętych różnego rodzaju gwałtownymi sytuacjami spowodowanymi niesprawiedliwością i ludzkimi ambicjami.
Z Maryją i ze wszystkimi Świętymi naszej rodziny oraz z tymi, którzy poprzedzili nas w tej pielgrzymce, podążajmy drogami służby najbardziej opuszczonym, siejąc nadzieję i komunię.
Dobrego święta Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny.
Wasz brat pielgrzym, w Chrystusie i Maryi Niepokalanej
Luis Ignacio Rois Alonso OMI
Superior Generalny
[1] https://www.omiworld.org/wp-content/uploads/SG-speech_03-10-2022_FRA.pdf
