6 grudnia 2022

WTOREK 2 TYGODNIA ADWENTU

„Jezus powiedział do swoich uczniów: «Jak wam się zdaje? Jeśli ktoś posiada sto owiec i zabłąka się jedna z nich, to czy nie zostawi dziewięćdziesięciu dziewięciu na górach i nie pójdzie szukać tej, która się błąka? A jeśli mu się uda ją odnaleźć, zaprawdę, powiadam wam: cieszy się nią bardziej niż dziewięćdziesięciu dziewięciu tymi, które się nie zabłąkały. Tak też nie jest wolą Ojca waszego, który jest w niebie, żeby zginęło nawet jedno z tych małych»” (Mt 18,12-14).

Troska, którą jesteśmy ojcu winni, mając ciągle na myśli ból spowodowany utratą tak wielu dusz, które zeszły z dróg zbawienia, jest często nagradzana najsłodszymi pociechami. Kiedy widzimy, jak łaska z mocą działa wśród was i rozprzestrzenia zarówno światło w umysłach, jak i miłość w sercach, kiedy nieskończone miłosierdzie Pana objawia się z blaskiem na łonie naszej trzody, i kiedy zagubiona owca, którą uważaliśmy za zagubioną, zostaje przyprowadzona z powrotem do owczarni i przywrócona naszej miłości wtedy nasze uniesienie jest wielkie, możemy powiedzieć, jak święty Paweł, że „opływam w radość” (2 Kor 7,4), gdyż nasza dusza włącza się w radosne porywy, które sprawiają, że niebo cieszy się z nawróconych grzeszników.