Komentarz do Ewangelii dnia

Kiedy szukamy prawdy, zawsze trafiamy na ślady Boga. On to jest prawdą, drogą i życiem. Zatem idąc tym „tropem”, odnajdujemy, to czego szukamy w głębi serca. W tej głębi serca otrzymujemy konkretny sygnał zwrotny. Głębia przyzywa głębię hukiem Twych potoków (Ps 42,8). Tak Pan nas zaprasza, aby odkrywać Jego miłość do nas, jak bardzo zależy Jemu na nas. Na początek spotkania On stawia pytanie: „Czego szukasz?” Następnie kolejny niejako proces spotkania i dania odpowiedzi Panu Jezusowi, to kwestia pozostania u Niego i z Nim. Na koniec jesteśmy wezwani, aby powracać do naszych życiowych czynności, aby dawać świadectwo tego wszystkiego, co On nam przekazał i z czym nas posyła do tego świata. W mocy świadectwa mamy zadanie przyprowadzać do Pana Jezusa innych, aby i oni mogli odkryć prawdę o Bogu, o sobie samych i o innych w wymiarze wieczności. Niech podsumowaniem będzie modlitwa na ten czas: „O Panie, uczyń z nas narzędzia Twojego pokoju, abyśmy siali miłość, tam gdzie panuje nienawiść; wybaczenie, tam gdzie panuje krzywda; jedność, tam gdzie panuje rozłam; prawdę, tam gdzie panuje błąd; wiarę, tam gdzie panuje zwątpienie; nadzieję, tam gdzie panuje rozpacz; światło, tam gdzie panuje mrok; radość, tam gdzie panuje smutek. Spraw, abyśmy mogli nie tyle szukać pociechy, co pociechę dawać; nie tyle szukać zrozumienia, co rozumieć; nie tyle szukać miłości, co kochać; albowiem dając – otrzymujemy, wybaczając – zyskujemy przebaczenie, a umierając, rodzimy się do wiecznego życia”.