Dawid Grabowski OMI: Mrowisko [blog]

Spacerując po lasach, lubię czasem zatrzymać się i słuchać, co się wokół dzieje. Dzięki temu mogę zauważyć ciekawe zjawiska, które minąłbym, idąc dalej. Pewnego razu zatrzymując się tak na jednym ze szlaków, usłyszałem szum. Nie był on jednak podobny do dźwięku, jaki wydają pszczoły czy szerszenie, a wokół mnie nic nie latało, choć był środek lata. Okazało się, że kilka metrów dalej znajdowało się mrowisko, a szlak turystyczny był przecięty przez ścieżkę, którą przemierzały niezliczone ilości mrówek. Było ich tak wiele, że to ich marsz powodował ten właśnie szum.

Przyglądając się mrowisku zauważyłem, że mrówki przemierzają swoje ścieżki dosyć sprawnie, ale nie w pośpiechu. Latem czy jesienią wychodzą na zewnątrz, zaś zimą pozostają w swojej twierdzy. Z opracowań naukowych można się dowiedzieć, że owady te tworzą społeczności i określone hierarchie, a każda mrówka z danego „poziomu społecznego” ma swoje obowiązki. Podsumowując: każda z nich ma co robić, choć pełni inne stanowisko w swojej firmie. Co za organizacja!

Nasze społeczności, firmy czy klasztory też mają swoją organizację. Warto jednak przypatrzeć się swojemu osobistemu funkcjonowaniu na co dzień. Jak wiele osób nieustannie powtarza, że nie ma na coś czasu, chociażby dla bliskich. Tymczasem wskazówki zegara poruszają się z taką samą prędkością w życiu każdego człowieka i nikt nie ma ani krótszej ani dłuższej doby. Ile razy ta sama osoba jednego dnia mówi, że nie ma dla kogoś czasu, a za tydzień wspomina komuś innemu, że z nudów zaczęła oglądać jakiś serial. I gdzie tu organizacja?

Czasami warto popatrzeć na organizację zwierząt, chociażby mrówek i uczyć się od nich.

o. Dawid Grabowski OMI – spowiednik i kierownik duchowy kleryków Wyższego Seminarium Duchownego w Obrze. W wolnych chwilach lubi jeździć rowerem i odkrywać ciekawe miejsca.