Z listów św. Eugeniusza

1 NIEDZIELA WIELKIEGO POSTU

„Ale nie tak samo ma się rzecz z przestępstwem, jak z darem łaski. Jeżeli bowiem przestępstwo jednego sprowadziło na wszystkich śmierć, to o ileż obficiej spłynęła na nich wszystkich łaska i dar Boży, łaskawie udzielony przez jednego Człowieka, Jezusa Chrystusa. I nie tak samo ma się rzecz z tym darem, jak ze skutkiem grzechu spowodowanym przez jednego grzeszącego. Gdy bowiem jeden tylko grzech przynosi wyrok potępiający, to łaska przynosi usprawiedliwienie ze wszystkich grzechów.

Jeżeli bowiem przez przestępstwo jednego śmierć zakrólowała z powodu jego jednego, to o ileż bardziej ci, którzy otrzymują obfitość łaski i daru sprawiedliwości, królować będą w życiu z powodu Jednego – Jezusa Chrystusa” (Rz 5,17-19).

O mój Boże, czy nie mam zupełnej racji, aby całkowicie oddać się Tobie na służbę, aby Tobie ofiarować moje życie i wszystko, kim jestem, aby wszystko, co jest we mnie, spożytkować i zużyć dla Twojej chwały? Z ilu powodów należę do Ciebie? Ty nie jesteś jedynie moim Stwórcą i Odkupicielem, jak jesteś dla wszystkich innych ludzi. Ty jesteś moim szczególnym dobroczyńcą, który swoje zasługi oddałeś dla mnie. Tyś mój wspaniały przyjaciel, który zapomniał wszystkie moje niewdzięczności, aby również niezmiernie mi pomóc, jakbym zawsze był Tobie wierny. Tyś Ojciec mój, tkliwy, który buntownika wziął w ramiona, ogrzał przy swoim sercu i obmył w swoich ranach.

Notatki z rekolekcji odprawionych w Amiens, w grudniu 1811 r., w: PO I, t. XIV, nr 95.