Komentarz do Ewangelii dnia

Kwestie życia w różnym położeniu, w ziemskiej pielgrzymce człowieka. Pan Jezus posługuje się przykładem z życia dwóch skrajnie przeżywających swoje dni na ziemi ludzi. Bogacz i żebrak o imieniu Łazarz. Bogaty człowiek po prostu żył, upajając się swoim bogactwem, natomiast biedny żebrak Łazarz był zdany na łaskę i niełaskę innych, leżał u bramy pałacu bogacza. Kiedy ich życie dobiegło końca na ziemi, Łazarz odbiera „nagrodę” za wytrwanie w przeciwnościach. Przechodzi na „łono Abrahama” i zażywa radości, których był pozbawiony na ziemi. Natomiast bogacz trafia do otchłani, czyli miejsca, gdzie doznaje cierpienia, którego za życia na ziemi, nigdy nie doświadczył. Cóż zatem? Pan Jezus mówiąc o tym faryzeuszom, uczula i nas na kwestie odpowiedzialnego życia na ziemi. Życie na ziemi jest pielgrzymką do domu Ojca. Jak to bywa w podróży trzeba być gotowym na wszystko. Jak przypomina św. Paweł: „Umiem cierpieć biedę, umiem i obfitować. Do wszystkich w ogóle warunków jestem zaprawiony: i być sytym, i głód cierpieć, obfitować i doznawać niedostatku. Wszystko mogę w Tym, który mnie umacnia” (Flp 4,12-13). Tak zatem idźmy w drogę, do domu Ojca, abyśmy nie utracili naszego podobieństwa do naszego Ojca niebieskiego.