Komentarz do Ewangelii dnia

Przypowieść o siewcy skłania nas do poszukania odpowiedzi na pytania: Kim jestem? Jakiej jakości jest gleba mojego serca? Aby wydawać plon obfity potrzeba nam nieustannej dyscypliny duchowej przypominającej pracę rolnika. Krzyż jest pługiem, którym orzemy, aby gleba nie skamieniała. W sakramencie pokuty wyrywamy chwasty. Eucharystia jest użyźniającym nawozem. A otwartość na Ducha nawadnia glebę naszego serca. Niech bardziej wybrzmiewają w nas te słowa Mistrza: „szczęśliwe oczy wasze, że widzą, i uszy wasze, że słyszą.” Niech w naszych sercach otwartych na Słowo Boże nie zabraknie tej dziecięcej ufności, w przyjmowaniu Go i wcielaniu w nasze codzienne życie, aby wydawać odpowiedni „plon” naszej prawdziwej miłości