„Misyjne Drogi” o edukacji na misjach

Polskie misjonarki i misjonarze w wielu zakątkach świata budują i prowadzą szkoły, dając uczniom szansę na lepszą przyszłość. To dla nich jeden ze sposobów głoszenia Chrystusa. Są specjalistami od takiej pomocy. Edukacja, wykształcenie są wg nich najlepszym sposobem na walkę z ubóstwem i wykluczeniem w krajach misyjnych. W wydaniu przeczytamy także o programach tzw. adopcji misyjnej.

To zaskakujące zdjęcie na okładce. Ma jednak historię. Powstało w Kamerunie Północnym w 2020 r., gdzie całkiem niedaleko jest pustynia Sahara i jezioro Czad. To tam w Malsidiki budowana była szkoła. W jaki sposób? Każdy robił to, co potrafi. Pieniądze na materiały budowlane zorganizowali misjonarze z Polski, a reszta była w rękach miejscowych. Szczególny zapał drzemie w dzieciach niosących cegłę. One chcą się uczyć i chcą wybudować szkołę. I tak się stało – napisał w edytorialu redaktor naczelny Marcin Wrzos OMI. – Jak ważne są szkoły, pokazują historie z Papui-Nowej Gwinei. Gdy jedno z plemion chce ukarać inne – to niszczy mu szkołę, bo wie, że niszczy w ten sposób szansę na lepszą przyszłość plemienia. UNICEF podaje, że edukacja jest najlepszą metodą na walkę z ubóstwem, rozwój społeczny, a mimo to nadal są regiony świata, w których czytać i pisać nie umie ponad 60% dzieci i dorosłych. Zapraszam Was na szkolne drogi na misjach. Misjolodzy, czyli specjaliści od tej działalności Kościoła, mówią o trójnogu misyjnym lub triadzie misyjnej. Tam, gdzie jest misja centralna, tam oprócz kościoła powinna szybko powstać szkoła, a także ośrodek zdrowia. Tak od zawsze wyglądały misje. W ten sposób głosi się też Ewangelię. Pokazuje się ludziom, że Ktoś przez „ręce” misjonarzy troszczy się o nich, że Bogu i innym ludziom zależy na nich – na ich rozwoju i na ich przyszłości – zauważył.

Autorzy tekstów na łamach „Misyjnych Dróg” (m.in. Małgorzata Terlikowska, Konrad Myszkowski, Michał Jóźwiak, Damian Szumski MSF) opowiadają o szkolnictwie misyjnym na poszczególnych kontynentach, o jego znaczeniu i historii. Ekspertami wydania są: Milena Szymczak, ks. Marek Kapłon, bp Jan Kot OMI, dr Aneta Rayzacher-Majewska oraz dr Józef Wcisło OMI. W dwumiesięczniku można przeczytać opracowanie na temat ŚDM w Lizbonie (Antoni Jezierski), a także orędzie papieża Franciszka na tegoroczny Światowy Dzień Misyjny na rok 2023.

W 221. numerze „Misyjnych Dróg” czytelnicy znajdą rozmowy: z koordynatorką projektu tzw. adopcji misyjnej „Misja Szkoła” – o tym programie, jak i z nauczycielką Mercedes Antileo z Argentyny – o próbach zachowania miejscowego języka i kultury. W czasopiśmie znalazło się miejsce na dwa fotoreportaże.

Spotykam go przed domem rodzinnym. Skromnym domem. Chodzi do siódmej klasy (to odpowiednik pierwszej klasy dawnego polskiego gimnazjum). Przedstawia mi rodzinę, jest ojciec Nicholas Marak i mama Moriom Rema. Nie mają własnej ziemi. Rodzice są rolnikami na plantacji herbaty i zarabiają bardzo mało. Ledwo starcza na utrzymanie rodziny. Wystarczy spojrzeć na ich ręce, by zobaczyć spracowanie. Wiedzieli, że ich odwiedzę, więc ubrali najlepsze ubrania. – Jestem z rdzennego plemienia Garo. Jesteśmy z siedmioosobowej rodziny – to fragment zapisków Ajita Victora Costy OMI z Bangladeszu.

Natomiast drugi reportaż napisał Tant Manandrarina Fenohaja OMI z Madagaskaru.

W kolejnym wydaniu czasopisma nie brakuje działu „Przyjaciele Misji”, a także informacji dotyczących prowadzonego przez redakcję projektu „Misja Szkoła”. Jak zwykle jest też szesnastostronicowa wkładka dla dzieci „Misyjne Dróżki Dreptaka Nóżki” – tym razem z opowieściami z Ekwadoru. Opublikowano także felietony Elżbiety Adamiak i ks. Andrzeja Draguły. Na łamach pisma czytelnicy zachęcani są też do korzystania z internetowego portalu misyjnego www.misyjne.pl.

„Misyjne Drogi” to prawie stustronicowy dwumiesięcznik wydawany od 1983 r. w Poznaniu przez Zgromadzenie Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej. Do publicystów piszących na jego łamach zalicza się ks. Tadeusza Isakowicza-Zaleskiego, o. Jarosława Różańskiego OMI, Tomasza Terlikowskiego, o. Andrzeja Madeja OMI, Elżbietę Adamiak, ks. Artura Stopkę oraz ks. Andrzeja Dragułę. Celem redakcji jest kreatywna i ciekawa prezentacja działalności misyjnej Kościoła, treści religioznawczych, podróżniczych i antropologicznych. „Misyjne Drogi” to czasopismo misyjne o największym nakładzie i objętości w Polsce, dostępne jest także w wolnej sprzedaży.

MW OMI/Poznań (KAI)