Z listów św. Eugeniusza
25 września 2023.
MÓJ WIKARIUSZ I PIERWSZY KOMPAN WŚRÓD MOICH TOWARZYSZY W ŚWIĘTYM PRZEDSIĘWZIĘCIU.
Ojciec Tempier, prawa ręka Eugeniusza, został wysłany do Nancy, aby sfinalizować wszystkie niezbędne ustalenia dotyczące nowego domu oblackiego. Eugeniusz napisał do wikariusza generalnego z Nancy zapewniając go o swoim poparciu dla wszystkich podjętych decyzji.
Wszystko ustalcie z o. Tempierem, moim wikariuszem głównym i pierwszym kompanem wśród moich towarzyszy w świętym przedsięwzięciu, które ksiądz chce wprowadzić w waszej diecezji. Wszystko, co ustalicie, potwierdzam już zawczasu. Nie będzie ksiądz miał problemu z nim się rozmówić, bo to człowiek gorliwy i oddany, bardzo mądry, szczególnie w tych sprawach. Uzupełnia przez swoje zalety brak pewnych cech zewnętrznych, jeśli się go osądza „na zimno”. Ale ludzie zdolni doceniają zasługę na właściwym miejscu. Darzę o. Tempiera całkowitym zaufaniem i może ksiądz również mu całkowicie zaufać.
List do księdza Margueta, wikariusza generalnego z Nancy, 30.07.1847, w: PO I, t. X, nr 113.
W tym liście widoczny jest podziw Eugeniusza dla jego pierwszego towarzysza w założeniu oblatów, a także jego realizm co do charakteru Henryka Tempiera. Eugeniusz i Henryk doskonale się uzupełniali w kierowaniu Zgromadzeniem misjonarzy oblatów i diecezją marsylską. Tam, gdzie jeden był ekstrawertyczny, porywczy i wizjonerski, drugi był małomówny i wybitnym administratorem, który czasami musiał sprowadzać Eugeniusza na ziemię.
„Stałość jest dopełnieniem wszystkich innych ludzkich cnót” (Giuseppe Mazzini).
