Z listów św. Eugeniusza

BRAK PRZYGOTOWANIA DO GŁOSZENIA NARAŻA NA SZWANK BOŻE DZIEŁO

Mówicie mi dobre rzeczy o ojcu R[eyu], jestem zadowolony z tego powodu, ale nie traćcie z oczu tego, że to członek, któremu należy pomagać poprzez kontrolę i szczególną troskę. Zwracajcie uwagę, aby oddał się układaniu kazań. Wymagajcie, by tej pracy poświęcał kilka godzin. Chętnie oddałby się tej lichej obfitości, która kompromituje Boże dzieło…

Misjonarze zostali powołani do bycia głosicielami Ewangelii i z tego powodu Eugeniusz nalegał na właściwe przygotowanie kazań i nie tolerował niczego, co nie odpowiadało jego wymaganiom. Pisząc do ojca Dassy’ego, który był przełożonym grupy młodych oblatów, kładł nacisk na tę kwestię.

Nie pozwalajcie, aby dzieci zabierały cały jego czas, niech pewną część zachowa na układanie kazań. To, co powiedziałem odnośnie do kwiecistości, dotyczy również o. Chauliaca, w tym względzie bądźcie nieprzejednani. Uprzedzajcie zawczasu, ale niech się przygotowuje.

List do o. Louisa Dass’ego we Francji, 14.08.1847, w: PO I, t. X, nr 937.

Jak ważna jest nasza posługa kaznodziejska i jak bardzo jesteśmy odpowiedzialni przed naszymi ludźmi, aby dać im to, co w nas najlepsze! Jakkolwiek ważne może być przygotowanie tekstu, Eugeniusz zawsze podkreślał, że najważniejsze jest nasze przepowiadanie poprzez świadectwo jakości naszego życia. Przez chrzest wszyscy członkowie mazenodowskiej rodziny (nie tylko kapłani i bracia) są ewangelizatorami czynem i przykładem.

„Nie ma sensu chodzić gdzieś, aby głosić, jeśli nasze chodzenie nie jest naszym głoszeniem” (Franciszek z Asyżu).