Komentarz do Ewangelii dnia

Ewangelia tego czasu zaprasza nas do rozważań nad „Magnificat”, który Maryja przepełniona radością wypowiada w domu krewnej Elżbiety, matki Jana Chrzciciela. Słowa Maryi przypominają inne utwory biblijne, które dobrze Ona znała i często rozważała. Ale teraz w jej ustach te same słowa nabrały o wiele głębszego sensu: duch Matki Bożej przejawił się w nich i pokazał czystość Jej serca. Kościół codziennie przytacza te słowa w Liturgii Godzin, gdy sprawuje Nieszpory, kieruje ku niebu słowa, którymi Maryja błogosławiła i dziękowała Bogu za wszystkie Jego dobrodziejstwa.
 Maryja otrzymała niezwykłą łaskę, której żadna inna kobieta nigdy nie otrzymała i nie otrzyma: została wybrana przez Boga spośród wszystkich kobiet w historii, aby być Matką Odkupiciela – Mesjasza, na którego od wieków czekano. Jest to największe wyróżnienie dane kiedykolwiek człowiekowi i Ona przyjmuje je z całą prostotą i pokorą wiedząc, że to łaska i dar oraz że Ona jest niczym wobec ogromu mocy i wielkości Boga, który uczynił w Niej wielkie rzeczy (por. Łk 1,49). To także wielka lekcja pokory dla nas wszystkich, synów Adama i dziedziców natury ludzkiej głęboko naznaczonej grzechem pierworodnym, którego konsekwencje odczuwamy dzień w dzień. Czas Adwentu dobiega końca. Mamy czas nawrócenia i oczyszczenia. Dziś Maryja uczy nas najlepszej drogi. Zatem niech i w nas i przez nas wybrzmiewa dziś uwielbienie Stwórcy, za wielkie rzeczy, które uczynił i czyni dla nas.

(S. Stasiak OMI)