Komentarz do Ewangelii dnia
1 stycznia 2024.
Kościół rozważa z wdzięcznością macierzyństwo Matki Bożej, wzór swego własnego macierzyństwa wobec nas wszystkich. Łukasz ukazuje nam „spotkanie” pasterzy z Niemowlęciem, któremu towarzyszy Maryja Jego Matka oraz Józef. Dyskretna obecność Józefa sugeruje ważną misję „stróża” wielkiej tajemnicy Bożego Syna. Wszyscy oni: pastuszkowie, Maryja i Józef, oraz „Niemowlę, leżące w żłobie” (Łk 2,16) są niczym wspaniała ikona adorującego Kościoła. „Żłóbek”: leży w nim położony Jezus, niczym delikatna aluzja Eucharystii. To Maryja go tam ułożyła! Łukasz mówi o „spotkaniu”, spotkaniu pasterzy z Jezusem. W rzeczy samej, bez doświadczenia osobistego “spotkania” z Panem nie ma wiary. Tylko owo „spotkanie” – które można wyrazić słowami „zobaczyć na własne oczy”, a w pewien sposób także „dotknąć” – czyni pasterzy rzeczywistymi świadkami Dobrej Nowiny, prawdziwymi ewangelizatorami, którzy mogą opowiedzieć „o tym, co im zostało objawione o tym Dziecięciu” (Łk 2,17).
„Pasterze wrócili, wielbiąc i wysławiając Boga za wszystko, co słyszeli i widzieli, jak im to było powiedziane» (Łk 2,20). Adoracja Jezusa napełnia ich serca entuzjazmem do głoszenia tego, co słyszeli i widzieli. Maryja, nauczycielka kontemplacji – „zachowywała wszystkie te sprawy i rozważała je w swoim sercu” (Łk 2,19) – daje nam Jezusa, którego imię znaczy „Bóg zbawia”. Jego imię to także Pokój. Polecajmy się w temu świętemu i słodkiemu Imieniu i miejmy je często na naszych ustach!
Drodzy sympatycy Słowa, niech Słowo, które staje się ciałem wniesie w wasze życie więcej światła, radości i pokoju. Niech Nowy Rok Pański 2024 będzie dla każdego z Was i Waszych bliskich nieustannym pełnym miłości i szacunku czasem w drodze ku wieczności. Niech nie zabraknie Wam cierpliwości i czasu na podjęcie wyzwania życia w jego pełni.
(S. Stasiak OMI)
