Dawid Grabowski OMI: Czas
„Łapię chwile ulotne jak ulotka, ulotne chwile łapię jak fotka” - Paktofonika „Chwile ulotne”
U progu nowego roku niektórzy zastanawiają się nad minionymi dwunastoma miesiącami. Kolejny raz poznamy najlepszych sportowców czy najważniejsze wydarzenia ostatnich 365 (lub 366) dni. Inni planują postanowienia noworoczne, ciekawe, czy inne niż poprzednio. Ten przełom dotyczy każdego z nas, choć każdy inaczej go spędza. Nawet, jeśli ktoś postanawia przespać odliczanie i nie myśli o otwieraniu szampana, prawdopodobnie przebudzi się z powodu huku fajerwerków.
Zarówno ten moment, jak i zwykła codzienność to okazja do refleksji nad wykorzystaniem swojego czasu. Doba każdego człowieka jest taka sama i nie da się nikomu uszczknąć choćby godziny. Niekiedy patrzenie na zegarek kumuluje zniecierpliwienie i udziela się innym. Ile razy widziałem w markecie takie sytuacje, gdy ktoś „usilnie nalegał” na otwarcie dodatkowej kasy, czasem nawet dodając, że „tylu tu jest pracowników”. Ciekawe, czy zauważył również, ile jest „tutaj pracy”. Albo jak łatwo usłyszeć od kogoś słowa „nie mam czasu”, a za kilka dni również „nic ciekawego nie ma w telewizji”. No to jest ten czas, czy go nie ma?
A tak w ogóle skąd go mamy? Dni, miesiące czy lata naszego życia nie są należnością jak zapłata za pracę. To dar Boży. Świadomość tego faktu pomaga bardziej szanować swoją codzienność.
Chrystus wczoraj i dziś
Początek i koniec
Alfa i Omega
Do Niego należy czas i wieczność
Jemu chwała i panowanie
przez wszystkie wieki wieków. Amen.
Z Liturgii Wigilii Paschalnej
o. Dawid Grabowski OMI – spowiednik i kierownik duchowy kleryków Wyższego Seminarium Duchownego w Obrze. W wolnych chwilach lubi jeździć rowerem i odkrywać ciekawe miejsca
