Komentarz do Ewangelii dnia

Dostrzegamy Pana Jezusa idącego wzdłuż Jordanu. Było pewnie około czwartej po południu, kiedy, widząc dwóch chłopców idących za Nim, odwrócił się, by zapytać: „Czego szukacie?” (J 1,38). A oni, zaskoczeni pytaniem, odpowiedzieli: „Rabbi! – to znaczy: Nauczycielu – gdzie mieszkasz? Chodźcie, a zobaczycie”(J 1,39). My też idziemy za Panem Jezusem, ale czego chcemy? Czego szukamy? Co tak naprawdę „popycha” nas do pójścia za Panem Jezusem. Pójść za Jezusem, to nieustannie pytać siebie o motywacje tej decyzji, to coraz bardziej wiedzieć, czego szukam i co pragnę znaleźć, idąc za Zbawicielem. On zaprasza każdego z nas indywidualnie: „Chodź, a zobaczysz”, „Chodźcie, a zobaczycie”. Jan i Andrzej, obaj młodzi rybacy, poszli za Nim, „zobaczyli, gdzie mieszka, i tego dnia pozostali u Niego” (J 1,39). Rozentuzjazmowany spotkaniem Jan napisze: „łaska i prawda przyszły przez Jezusa Chrystusa” (J 1,17b). A Andrzej? Pobiegnie po swego brata, żeby powiadomić go: „Znaleźliśmy Mesjasza. I przyprowadził go do Jezusa. A Jezus wejrzawszy na niego rzekł: Ty jesteś Szymon, syn Jana, ty będziesz nazywał się Kefas– to znaczy: Piotr” (J 1,41-42). Skała! Szymon? Żaden z nich nie jest przygotowany, aby zrozumieć te słowa. Nie wiedzą, że Jezus przyszedł, aby wznieść swój Kościół z żywych kamieni. On już wybrał dwa pierwsze „bloki”, Jana i Andrzeja, i zaplanował, że Szymon będzie skałą, na której wesprze się cała struktura Kościoła. Zanim Pan Jezus wstąpi do Ojca, błogosławiąc swój Kościół, powie: „A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata” (Mt 28,20). Panie Jezu, który pozostajesz z nami, uczyń z nami „cud”, abyśmy i my zawsze byli z Tobą i przy Tobie.

(S. Stasiak OMI)