Komentarz do Ewangelii dnia

Stań tu na środku! Jezus prosi sparaliżowanego o dwie rzeczy: by stanął oraz wyszedł na środek. Słowo “stań” we wspólnocie Ewangelisty Marka miało to same znaczenie co “wskrzesić”. Sparaliżowany musi “zostać wskrzeszony” – czyli powstać, dołączyć do wspólnoty i zająć swoje miejsce w nim. Odrzuceni i marginalizowani muszą stanąć na środku we wspólnocie. Muszą być razem z innymi! Jezus ich powołuje do bycia częścią wspólnoty wierzących.

Jezus nie anuluje, ani nie krytykuje Prawa Mojżeszowego, gdyż On sam przestrzega jego przykazania i udaje się co sobotę do synagogi. Jezus krytykuje wąską interpretację Prawa, którą wykładają uczeni w Piśmie i faryzeusze. Interpretację, która zostawia mało miejsca na miłosierdzie.
Jezus Chrystus przyszedł ogłosić Ewangelię prawdziwej wolności, jednakże jego przeciwnicy niechętnie to przyjmują, szukają przeciw niemu dowodów: „Był tam człowiek, który miał uschłą rękę. A śledzili Go, czy uzdrowi go w szabat żeby Go oskarżyć”(Mk 3,1-2). W tym samym czasie, gdy jesteśmy świadkami działania łaski, doświadczamy zatwardziałości serc niektórych ludzi, myślących w swej pysze, że prawda jest po ich stronie. Doświadczyli radości faryzeusze na widok uzdrowionego? Nie, wręcz przeciwnie, zostali niejako „zaślepieni”, aż do tego stopnia, iż udali się do zwolenników Heroda, swoich wrogów, aby naradzić się w jaki sposób Go zgładzić. Przedziwny sojusz! Swoim działaniem, Pan Jezus uwalnia także szabat z „kajdan”, którymi go opletli uczeni w Prawie i faryzeusze, i przywraca jego prawdziwy sens: „dzień komunii człowieka z Bogiem”, dzień wyzwolenia z niewoli, dzień uwolnienia od sił zła. Święty Augustyn mówi: „Kto ma pokój w sumieniu, jest spokojny, i ten właśnie spokój jest szabatem serca.” W Jezusie Chrystusie, szabat otwiera się na dar niedzieli.

(S. Stasiak OMI)