Z listów św. Eugeniusza

WSPANIAŁA MISJA, ABY DAWAĆ POZNAĆ JEZUSA CHRYSTUSA, POWIĘKSZAĆ JEGO KRÓLESTWO, PODĄŻAJĄC PO ŚLADACH APOSTOŁÓW

Pisząc do pierwszych czterech misjonarzy oblatów w Jaffna, Eugeniusz nalegał na to, co powinno być fundamentem ich misji.

Nie mogąc napisać do każdego z was, zwracam się do was wszystkich, moi drodzy synowie, którzy zostaliście przez Boga wezwani na tak piękną misję. Dzięki praktykowaniu wszystkich cnót zakonnych przynoście zaszczyt waszemu wzniosłemu powołaniu. Bądźcie wiernymi obserwantami waszych świętych Reguł, żyjcie w najdoskonalszej komunii, i postępujcie zgodnie z nakazanym posłuszeństwem…

Jakkolwiek jest was niewielu, gdy jesteście razem, wszystkie wasze ćwiczenia będziecie odprawiać wspólnie, jakbyście tworzyli wielką wspólnotę. Któż może wypowiedzieć dobro, które będzie owocem dobrego przykładu, jaki będziecie dawać? Niech ojciec nie pozwoli, aby upał ojca rozstrajał. Wszędzie gorliwie trzeba służyć Bogu. Gdybym mógł sądzić, że zwyrodnieje ojciec na tej ziemi, którą ma ojciec zwilżyć ojca potem i jednych i drugich sprowadzić do ich obowiązków, oświecić innych, którzy nie znają prawdziwego Boga, nazwałbym ojca niegodnym ojca wzniosłego powołania i żałowałbym, że specjalnie ojca wybrałem przed tyloma innymi do wspaniałej misji, aby dawać poznać Jezusa Chrystusa, powiększać Jego Królestwo, podążając po śladach apostołów. Ale nie, nigdy nie sprawi mi ojciec tej przykrości. Wręcz przeciwnie, będę musiał sobie jedynie pogratulować, że ojcu powierzyłem troskę o chwałę naszego Boga i cześć naszego drogiego Zgromadzenia. Niech zatem pod macierzyńską opieką Maryi Niepokalanej będzie ojciec błogosławiony w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego.

List do o. Etienne’a Semerii na Cejlonie, 25.01.1848, w: PO I, t. IV, nr 2.

Misja Eugeniusza jest kontynuowana dzisiaj we wspaniałej posłudze mazenodowskiej rodziny, aby głosić Jezusa Chrystusa i rozszerzać Jego królestwo, podążając śladami apostołów:

W miarę jak wzrasta między nimi komunia umysłów i serc, oblaci dają świadectwo przed ludźmi, że Jezus wśród nich żyje i tworzy z nich jedno, aby ich posyłać na przepowiadanie Swego Królestwa (Konstytucja 37).

Ten, kto zechce być jednym z nas, musi pałać pragnieniem własnej doskonałości, płonąć miłością względem naszego Pana Jezusa Chrystusa i Jego Kościoła oraz żarliwą gorliwością o zbawienie dusz (Eugeniusz de Mazenod 1853 r.)

(tł. R. Tyczyński OMI)