Z listów św. Eugeniusza
7 marca 2024.
WIELKI WSTRZĄS, KTÓRY ZRUJNOWAŁ WSZYSTKIE PRZEDSIĘBIORSTWA PRZEMYSŁOWE, ZMNIEJSZYŁ WSZYSTKIE KAPITAŁY
Rewolucja 1848 roku miała nie tylko konsekwencje polityczne, ale także wpłynęła na misjonarzy oblatów. Eugeniusz napisał do ojca Faraud w Kanadzie:
Ojciec dowie się, że niespodziewana rewolucja przyniosła nam re-publikę, która dotychczas nic dobrego nie uczyniła, a wyrządziła już wiele zła, choćby tylko zastój wszelkiego dobrobytu; byliśmy w drodze do zachwycającego postępu, nasze domy pomnażały się, a liczba powołań zwiększała się z każdym dniem, ale teraz z powodu braku dochodów trzeba powstrzymać ten rozmach, bo nie ma środków, aby wyżywić i utrzymać tylu ludzi. To naprawdę smutne! Z tego samego powodu jestem zmuszony zawiesić wysłanie nowych misjonarzy na piękną wyspę Cejlon, gdzie znajduje się o. Semeria z oo. Keatingiem i Ciaminem plus jeden brat. Moglibyśmy dokonać cudów nawrócenia wśród miliona stu tysięcy niewiernych i pouczenia stu pięćdziesięciu tysięcy chrześcijan, ale na podróż każdego misjonarza trzeba przynajmniej dwóch tysięcy franków, a Propaganda Wiary doznaje wielkiego wstrząsu, który zrujnował wszystkie przedsiębiorstwa przemysłowe, zmniejszył wszystkie kapitały, a w konsekwencji zmniejszył wszystkie dochody.
List do ojca Henryka Farauda w Kanadzie, 10.05.1848, w: PO I, t. I, nr 95.
Jest to bardzo wyraźna ilustracja tego, jak charyzmat oblacki, który jest przeżywany w misji, jest zawsze związany z obecną sytuacją polityczną i społeczną. Dlatego co sześć lat, w szybko zmieniającym się świecie, w zgromadzeniu zwołuje się kapitułę generalną, aby zadać pytanie: Jakie są nowe oblicza ubogich dzisiaj? i jak za pomocą dostępnych nam środków możemy konkretnie na nie odpowiedzieć.
„Radość i nadzieja, smutek i trwoga ludzi współczesnych, zwłaszcza ubogich i wszystkich cierpiących, są też radością i nadzieją, smutkiem i trwogą uczniów Chrystusowych; i nie ma nic prawdziwie ludzkiego, co nie miałoby oddźwięku w ich sercu” (KDK 1).
(tł. R. Tyczyński OMI)
