Komentarz do Ewangelii dnia

Kościół wspomina dzień, w którym Apostołowie wybrali ucznia mającego zastąpić Judasza Iskariotę. Jak trafnie mówi Jan Chryzostom w jednej ze swoich homilii, w momencie wybierania osoby na odpowiedzialne stanowisko może wystąpić niezdrowa rywalizacja lub dojść do kłótni. Dlatego też św. Piotr „nie bierze pod uwagę zazdrości, która mogła wystąpić”, pozostawia to losowi, Bożemu natchnieniu i w ten sposób udaje mu się zapobiec takiej możliwości. Dalej Ojciec Kościoła mówi: „Ponieważ ważne decyzje często powodują niezadowolenie”. W Ewangelii, Pan mówi Apostołom o radości, którą powinni mieć w sobie: „aby radość moja w was była i aby radość wasza była pełna” (J 15,11). W ten sposób, chrześcijanin, tak jak św. Maciej, będzie szczęśliwy i pełen prawdziwej radości, przyjmując różne wydarzenia swojego życia z perspektywy łaski i Bożego dziecięctwa. W przeciwnym razie, będzie dawał się zwodzić fałszywemu niezadowoleniu, zazdrości lub różnego rodzaju uprzedzeniom. Pokój i radość zawsze są owocami oddania się pełnej działalności apostolskiej i dążeniu do świętości. Jest to nadprzyrodzona konsekwencja miłości Boga i ducha służby wobec bliźniego. Romano Guardini pisał: „Źródło radości znajduje się w głębi wnętrza człowieka. Tam mieszka Bóg. Wtedy radość się rozszerza i nas rozświetla. Wszystko, co piękne postrzegane jest z całym blaskiem”. Kiedy jesteśmy radośni, powinniśmy umieć modlić się jak św. Tomasz Morus: „Panie, obdarz mnie zmysłem humoru, ażebym zaznał w życiu trochę szczęścia i innych mógł nim obdarzyć”. Pamiętajmy także o słowach św. Teresy od Jezusa: „Boże, wyzwól mnie od świętych o smutnych twarzach, bo święty, który jest smutny, to smutny święty”. Pan Jezus wybiera każdego z nas na swojego ucznia – po imieniu, zupełnie niezależnie od naszych zdolności i umiejętności, bo „nosi nas w swoim sercu od początku”. Panie, oto jesteśmy, uczyń z nas „narzędzia” Twego Pokoju. Niech zstąpi Duch Twój i odnowi nasze oblicza i oblicze tej ziemi.

(S. Stasiak OMI)