Z listów św. Eugeniusza

Kilka linijek świadectwa mojej pamięci i czułej miłości do Was

Młodzi ojcowie Charles Gondrand i Charles Baret byli we wspólnocie oblackiej w Limoges i napisali bardzo cenny list do Eugeniusza. Przytłoczony pracą Eugeniusz odpowiedział z opóźnieniem.

Moi drodzy Synowie Gondrand i Baret, jeśli za podszeptem złego ducha zdarzyło się wam źle osądzić Waszego ojca, jaki smutek powinniście odczuć na widok tych kilku linijek, świadectwa mojej pamięci i czułej miłości do Was…

Czy nie widzicie Waszego listu na moim biurku, przywalonego stertą innych papierów? Nie mam dnia, żeby tysiąc razy nie wpadał mi w ręce, kiedy przeszukuję i znowu przeszukuję, aby znaleźć to, co jest pilniejsze do wykonania. A więc, za każdym razem, gdy go dotykam lub na niego kieruję wzrok, jego widok w moim sercu wzbudza serdeczne uczucie, które nawet wewnętrznie wyrażam z miłością. Drogie Dzieci, mówię sobie, czekacie na moją odpowiedź. Innym razem: oto jeszcze ten list! Gdyby wiedzieli, jak bardzo ich kocham? Jakże potrzebuję, by im o tym powiedzieć? I jeszcze: czy nie mogę im o tym powiedzieć, zamiast pisać, i jakże przytuliłbym ich do mego serca! Cóż Wam powiem! To wieczny monolog, albo raczej dialog, uważam Was bowiem za ciągle obecnych, tak bardzo Wasza pamięć jest spersonifikowana w moim sercu. Nie pytam Was, czy tak samo jest w Waszych, to byłoby zbyt wielkie pragnienie. Wymagam tylko, abyście niczego nie zmarnowali, będąc oczekiwanymi(List do ojców Charlesa Gondranda et Bareta, 25.02.1849, w: PO I, t. X, nr 998).

Napisanie listu może być postrzegane jako prezent, ponieważ ktoś poświęcił czas na napisanie, przemyślenie i wyrażenie swojej miłości (S. Coffelt).

Franc Santucci OMI, tłum. Roman Tyczyński OMI