Z listów św. Eugeniusza

Oblaci Maryi Niepokalanej – dlaczego wcześniej o tym nie pomyśleliśmy?

W 1825 r. Eugeniusz udaje się do Rzymu, aby prosić papieża o oficjalne uznanie przez Kościół misjonarzy i ich reguły. To właśnie tam został zainspirowany do zmiany naszej nazwy na Oblaci Maryi Niepokalanej.

W wyniku podjętej decyzji Eugeniusz poprosił o nową nazwę i ogarnęła go radość, że właściwie postąpił.

Oblaci Maryi Niepokalanej to przepustka do nieba. Dlaczego nie pomyśleliśmy o tym wcześniej? (List do Henryka Tempiera, 22.12.1825, w: PO I, t. VI, nr 213).

Eugeniusz zdaje się być świadomym, że nawet jeśli zawsze kochał Maryję, to jeszcze nie pojął Jej zasadniczej roli, jaką odgrywa w dziele odkupienia. Poszukując patrona, który najlepiej oddaje cel Zgromadzenia, to znaczy osoby, która podążała śladami Chrystusa, była zaangażowana w apostolat i w posługę nauczania ubogich, nie pomyślał o Maryi. W Rzymie zrozumiał, że taką osobą była Maryja. Nazwa Zgromadzenia rodzi się zatem w wyniku odkrycia, w oparciu, o które członkowie Zgromadzenia, chcąc rzeczywiście odpowiedzieć na palące potrzeby Kościoła, powinni utożsamić się z Maryją Niepokalaną, tak jak Ona ofiarować się na rzecz Bożego dzieła odkupienia (Lubowicki, Maryja, w: Słownik Wartości Oblackich).

Franc Santucci OMI, tłum. Roman Tyczyński OMI