Warszawa: trzy nowe publikacje o. Jarosława Różańskiego OMI

Pierwsza to książka pt. „Islam i władza. Meandry elit politycznych w Czadzie wczoraj i dzisiaj”.

W opisie tej książki czytamy: „Monografia ta zwraca uwagę zwłaszcza na rolę islamu w integrowaniu społeczności (etnosu), sankcjonowaniu przez niego społecznych norm i instytucji, a także jego funkcji politycznej, która polega m.in. na legitymizacji władzy oraz porządku politycznego. Przyjęcie islamu – przed wiekami – w północnej części Czadu nie wpłynęło na ustabilizowanie się jednej władzy w regionie. Jedności tego terytorium nie udało się także wypracować Francuzom, którzy na przełomie XIX i XX w. rozpoczęli podbój Czadu. Tych podziałów i rywalizacji nie usunęły również rządy elit muzułmańskich z północy kraju, które od końca lat siedemdziesiątych XX w. prawie niepodzielnie przejęły władzę w niepodległej (od 1960 r.) Republice Czadu. Podziały te wydawały się odpowiadać pewnym stereotypom, począwszy od podziału na 'muzułmańską Północ’ i 'chrześcijańsko-tradycyjne Południe’ 'Arabów’ i 'ludność subsaharyjską’, 'rolników’ i 'hodowców bydła’ itp. Wszystkie te stereotypy odgrywały z pewnością w tym nieustannym konflikcie swoją rolę, w zależności od okresu i władzy wysuwając się na pierwszy plan. Negowanie tych różnic, podobnie jak i upatrywanie tylko w nich źródeł konfliktu, wydaje się być spojrzeniem równie uproszczonym. Dlatego też w tym kontekście wciąż nierozstrzygnięte pozostaje pytanie, dlaczego islam nie potrafił zjednoczyć ani dawniej, ani dziś nawet swoich wyznawców, sprawujących władzę w tej części Afryki?”.

Druga publikacja to praca zbiorowa pod redakcją ks. Waldemara Cisło i o. Jarosława Różańskiego pt. „Między religioznawstwem a teologią t. 3″.

Tom ten rozpoczynają dwa teksty, związane z szeroko rozumianą teologią personalistyczną, odwołującą się do myśli św. Jana Pawła II (dr hab. Dominika Żukowska-Gardzińska, „Obiektywizacja osoby w kulturze w nauczaniu Jana Pawła II”; prof. Jarosław Różański OMI, „Pochodzenie od Boga jako podstawa ludzkiego braterstwa – perspektywa afrykańska św. Jana Pawła II”). Kolejny tekst mgr Olgi Szypke stawia niezwykle aktualne pytanie o wykorzystanie technologii informatycznych w katechezie i ewangelizacji („Apostolat biblijny wśród dzieci i młodzieży z wykorzystaniem technologii IT”). Czwarty rozdział wprowadza blok tekstów angielskojęzycznych, których autorami są Afrykanie. Pierwszy dotyczy dyskutowanej ostatnio bardzo żywo kwestii relacji Kościoła do homoseksualności, poszerzając tę dyskusję o spojrzenie judaizmu i islamu – a zatem dwóch innych religii monoteistycznych (Fr. Desmond Asongacha Nkafu, „Moral evaluation of homosexuality in monotheistic religions /Christianity, Judaism and Islam/”). Z dyskusją, podjętą powyżej, łączy się też ściśle kolejny rozdział, autorstwa ks. Marcela Mukadi SDS, wykładowcy w Jordan University College w Morogoro, w Tanzanii („Mater et Magistra: A response to the LGBTQ+ Question in Africa”). O znaczeniu sumienia w działalności misyjnej Kościoła katolickiego mówi natomiast tekst ks. Davida Obara („The importance of conscience in the missionary activity of the Catholic Church”). Dwa kolejne rozdziały traktują o wyzwaniach stojących przed rodziną w Afryce (Fr. Louis Mbuyeh Ngeh, „Challenges affecting the family in the Diocese of Kumbo”) oraz o tragicznej sytuacji dzieci-żołnierzy (Fr. Lucien Kana Sakimato, „The Catholic Church as interpreter of the cry of children: moral judgment of landmines and child soldiers in the Congo civil war”). Ostatni tekst angielskojęzyczny opowiada o tzw. afrykańskiej „witalności”, zarysowując ontologiczne podstawy afrykańskiego myślenia metafizycznego (Andrew Mwita, „African vitalogy: an ontological basis of African metaphysical thinking”). Kolejne dwa rozdziały związane są także z Afryką.

Pierwszy z nich – zarysowuje postawę i wypowiedzi biskupów afrykańskich na synodzie o rodzinie zwołanym przez papieża Franciszka. Drugi natomiast – autorstwa ks. Mariusza Boguszewskiego – prezentuje dawną pielgrzymkę Jana Pawła II do Togo i Beninu w relacjach polskich mediów. Ostatni rozdział – autorstwa Danuty Prot – przedstawia proces inkulturacji wśród ekwadorskich Indian Shuar według ks. Siro M. Pellizzaro

Natomiast trzecia publikacja to: „Afryka, tom 4. Bogactwo możliwości i współpracy”. Jest to książka wydana  pod redakcją Konrada Czernichowskiego i Jarosława Różańskiego OMI.

W słowie wstępnym napisanym przez Annę Grażynę Kister czytamy:  „V Konferencja Afrykańska która odbyła się w Łodzi w dniach 5–7 października 2023 roku pod tytułem 'Afryka – niewykorzystany potencjał II’. Powtórzenie tytułu poprzedniej konferencji wynikało z przekonania, że w ten sposób najpełniej można zdefiniować jeden z największych problemów kontynentu – jego wielkie możliwości, a zarazem brak ich wykorzystania dla rozwoju Afryki.

Tradycyjnie już wystąpienia w ramach konferencji koncentrowały się wokół kilku osi tematycznych: polityki, ekonomii, biznesu, nauki i działalności organizacji pozarządowych oraz zakonów misyjnych.

Ta V Konferencja Afrykańska stała się też z pewnością okazją do spotkania przedstawicieli różnych organizacji pozarządowych, wzajemnego poznania się, wymiany doświadczeń i kontaktów, okazją do zaprezentowania własnych osiągnięć.

Czwarty tom wydany w serii „Afryka. Bogactwo możliwości i współpracy” jest nie tylko pokłosiem omówionej wyżej V Konferencji Afrykańskiej, chociaż to ona stała się główną inspiracją do jego wydania. W tomie tym znalazły się wybrane teksty referatów, wygłoszonych podczas tej konferencji, dodatkowo zostały wzbogacone o nowe teksty, nadesłane specjalnie do tego tomu, głównie z Afryki – pisane przez Afrykańczyków”.

Jarosław Różański OMI 

Ojciec Jarosław Stanisław Różański OMI urodził się w 1961 r. w Biłgoraju. W 1980 r. wstąpił do nowicjatu Zgromadzenia Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej na Świętym Krzyżu, gdzie rok później złożył pierwsze śluby zakonne. Następnie rozpoczął studia filozoficzno-teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym w Obrze k. Wolsztyna, gdzie 17 czerwca 1987 r. przyjął sakrament święceń w stopniu prezbitera. W 1991 r. ukończył studia z zakresu filologii polskiej na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. W 1996 r. uzyskał licencjat kanoniczny z misjologii na podstawie pracy pt. „Założenie misji północnokameruńskiej” na ATK. Doktorat „Dojrzewanie północnokameruńskiej prowincji kościelnej Garua w latach 1946–1996”, pod kierunkiem o. prof. Antoniego Kurka OMI, obronił w 1998 r. Habilitował się w 2004 r. na podstawie dorobku naukowego oraz monografii „Inkulturacja Kościoła wśród ludów Środkowego Sudanu” na UKSW. W 2014 r. otrzymał tytuł naukowy profesora nauk teologicznych. Specjalizuje się w misjologii, afrykanistyce, religioznawstwie, dialogu międzykulturowym i międzyreligijnym. Główne zainteresowania Afryką i misjami pogłębione zostały przez pobyty badawcze, związane głównie z klasycznie pojmowaną strefą Sudanu Środkowego: Kamerun: (1991–1993; 2001; 2011; 2013); Czad (1993; 2001; 2013); Republika Środkowoafrykańska (1993; 2002; 2013); Sudan Południowy (2011); Sudan Północny (2012). Prowadził także badania terenowe na Madagaskarze (1995/1996; 2011). Owocem tych pobytów były liczne publikacje. Jarosław Różański OMI jest autorem 18 książek, redaktorem i współredaktorem 40 książek, autorem ponad 100 artykułów naukowych i rozdziałów w monografii, 50 popularnonaukowych oraz licznych haseł encyklopedycznych i recenzji naukowych. Jarosław Różański OMI wypromował prawie 40 doktorów. Od października 1999 r. pracuje na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie, wpierw jako adiunkt, aktualnie jako profesor zwyczajny. W latach 2004–2013 był kierownikiem Katedry Historii Misji oraz kierownikiem Sekcji Misjologii. Od 1 marca 2013 r. jest kierownikiem Katedry Misjologii. Od 1 września 2013 r. do 30 września 2016 r. był dyrektorem Instytutu Dialogu Kultury i Religii. Ponadto jest członkiem Komitetu Episkopatu Polski ds. Dialogu z Religiami Pozachrześcijańskimi, w latach 2002–2012 r. był wiceprzewodniczącym, a od 2012 r. jest członkiem zarządu Polskiego Towarzystwa Afrykanistycznego i Polskiego Stowarzyszenia Misjologów. Jest on także członkiem Rady Programowej Festiwalu Nauki w Warszawie, a od roku 1994 członkiem redakcji „Misyjnych Dróg”. 

Robert Grabka OMI

fot. screen okładki książki