Z listów św. Eugeniusza

Cóż za otchłań na moim biurku!

Spojrzenie na codzienne życie biskupa de Mazenoda, biskupa drugiej co do wielkości diecezji we Francji i przełożonego generalnego zgromadzenia misyjnego na czterech kontynentach. Napisał do ojca Casimira Auberta, który był jego sekretarzem do spraw oblackich, ale musiał zostać wysłany do Anglii, aby zorganizować rodzącą się oblacką prowincję.

Cóż za otchłań na moim biurku! W tej chwili znajduje się na nim przynajmniej sto pięćdziesiąt listów, spośród których wiele czeka na odpowiedź. Czy to moja wina? Nie, po tysiąckroć nie. To twoja wina. Czy kiedykolwiek zostawiono superiora generalnego, który musi wysyłać listy na cztery strony świata, i normalnie musi sporządzać kopie tych swoich listów, które muszą pozostać w pamięci. To okropna rzecz. Od czasu mego powrotu doliczam się dwunastu całych stron z tego opasłego spisu, które poznałeś w całości, zapisanego własnoręcznie i drobnym charakterem pisma. Chcę, abyś o tym wiedział, zanim rzuci się we mnie kamieniem, w miniony piątek bowiem, schodząc z kaplicy, o siódmej udałem się do mojego biura, nie ruszyłem się aż do szóstej wieczorem, gdy wydostano mnie stamtąd na kolację. Nie opuściłem miejsca nawet po to, by wypić filiżankę czekolady, którą przynosi się mi około południa jako przekąskę. Czy to zadanie musi wykonywać prawie siedemdziesięcioletni biskup! (List do o Casimira Auberta wizytatora w Anglii, 24.11.1849, w: PO I, t. III, nr 33).

Zawsze jestem zdumiony energią i ilością pracy, jaką Eugeniusz był w stanie wykonać. Podstawą jego zdolności była codzienne skupienie podczas porannej modlitwy brewiarzowej, medytacji i rozmyślania nad Pismem Świętym oraz modlitwy wieczornej (czasami do późnych godzin nocnych). Nigdy nie opuszczał tych chwil.

Jeśli chcesz coś zrobić, poproś o to zapracowaną osobę. Im więcej robisz, tym więcej możesz zrobić (Lucille Ball).

Franc Santucci OMI, tłum. Roman Tyczyński OMI