Z listów św. Eugeniusza

Ci dobrzy ojcowie są moimi kochanymi dziećmi

20 listopada pięciu oblatów dotarło do Nowego Orleanu, gdzie pozostali przez kilka dni. Cała korespondencja między oblatami w Teksasie i Eugeniuszem zaginęła, więc brakuje nam szczegółów. Pewien ksiądz, którego imienia nie znamy, był życzliwy dla misjonarzy. Eugeniusz napisał, aby mu podziękować:

Proszę mi pozwolić podziękować Księdzu, a zarazem świątobliwym zakonnicom, którymi ksiądz kieruje w Nowym Orleanie. W tym samym liście połączę uczucia wdzięczności, jaką jestem winien Księdzu oraz tym Paniom za miłość, jaką okazaliście z tak wielką dobrocią w stosunku do drogich dzieci udających się pracować nad zbawieniem dusz w dalekich regionach, w których mieszkacie. Ojciec Telmon, superior tej małej grupy, nie pozostawił mnie w niewiedzy o wszystkich Waszych dobrych poczynaniach, a ja naprawdę jestem nimi wzruszony. Jestem winien księdzu i tym Paniom taką samą wdzięczność, jakbyście całe to dobro wyświadczyli mnie samemu. Ci dobrzy ojcowie są moimi dziećmi tym bardziej kochanymi, że ich poświęcenie jest bardziej wspaniałomyślne w służbie Bogu i bliźniemu. W oddaleniu, w jakim są ode mnie, naprawdę miłym pocieszeniem dla mego serca jest czuć, że są chronieni przez takiego kapłana jak ksiądz i pielęgnowani w ich cierpieniach przez zakonnice tak godne ich świętego powołania całkowicie oddanego miłości(List do przewielebnego księdza…, 10.05.1850, w: PO I, t. I, nr 34).

Bez względu na problemy, oblaci pozostali dziećmi kochającego Ojca, ponieważ poświęcili swoje życie pracy dla zbawienia dusz. Właśnie ten aspekt był istotny dla Eugeniusza przez całe jego życie i jestem pewien, że dzisiaj wstawia się za nami jako członkami swojej misjonarskiej rodziny.

Franc Santucci OMI, tłum. Roman Tyczyński OMI