Z listów św. Eugeniusza
4 marca 2025
Pozyskają nowe tereny dla nawracania
Spoglądając na Cejlon, pamiętamy, że pierwsi czterej oblaci przybyli tam w 1847 r. w celu ożywienia wiary katolików, którzy ją porzucili i nawrócenia ponad miliona ludzi, którzy nie znali Jezusa Chrystusa.
Ojciec Semeria zawsze współpracował z biskupem Bettachinim, który uczynił go swoim sekretarzem. Zgodził się, aby biskup Bettachini umieścił trzech księży w trzech misjach znacznie od siebie oddalonych: ojciec Semeria był w Dżafnie na północy, ojciec Ciamin w Mantotte na zachodzie i ojciec Keating w Batticaloa na wschodzie. Nie wiemy, gdzie posługiwał brat Steffanis. Później ojciec Semeria miał dopilnować, aby misjonarze mieszkali po dwóch na misji. Kiedy w 1949 r. przybyła druga grupa, ojcowie Semeria i Le Bescou byli w Dżafnie, ojcowie Ciamin i Leydier w Point Pedro, a ojcowie Keating i Mouchel w Batticaloa. Dwóch kolejnych miało przybyć w 1850 r.
Dodam, że dziesięciu misjonarzy oblatów jest w wikariacie Dżafna, na Cejlonie. Dołączą inni, gdy Stolica Apostolska da ten wikariat Zgromadzeniu. Pozyskają nowe tereny misyjne dla nawracania niewiernych, ich cel to także prowadzenie szkół i utworzenie seminarium duchownego (List do kardynała Fransoniego, prefekta Kongregacji Propaganda Fide, 25.07.1850, w: PO I, t. V, nr 16).
Franc Santucci OMI, tłum. Roman Tyczyński OMI
