Z listów św. Eugeniusza

Zgromadzenie oblatów chętnie przyjmuje zaproszenie, aby pracować w wikariacie Kolombo

Projekt biskupa z Usula, wikariusza apostolskiego Kolombo, podyktowany pewnie przez bp. Braviego, budzi naszą wdzięczność. Zgromadzenie oblatów chętnie przyjmuje zaproszenie, by siać dobro i w tym wikariacie, jak to się dzieje w Dżafnie.

Nieco później zobaczymy, że biskup Bravi miał bardzo dziwne idee dotyczące misjonarzy.

Nie bardzo rozumiem, co za kaprys kazał bp. Braviemu wykluczyć francuskich misjonarzy, i to w sposób niegrzeczny, skoro nie ustępują oni w gorliwości innym. Ten poczciwiec nie potrafi pojąć ojcowskich uczuć papieża Grzegorza XVI, którego słów nie przytoczę, kierując się dyskrecją. Nie przeraża mnie ta decyzja, pragnę go zadowolić, choć zachowuje się dziwnie. Cóż, o uprzedzeniach bp. Braviego doniesiono mi i mimo wszystko nie czuję się tym dotknięty (List do biskupa Barnabo, sekretarza Świętej Kongregacji Propaganda Fide, 18.12.1850, w: PO I, t. V, nr 18).

Eugeniusz natychmiast poprosił o wsparcie finansowe, aby pokryć koszty podróży czterech oblatów:

Kongregacja prosi o jeszcze czterech misjonarzy dla wikariatu Kolombo na Cejlonie. Naturalnie, że nie odmówię, jeśli zapłacą za podróż. Piszą, bym w tej sprawie porozumiał się z panem. „W sprawie opłacenia podróży jestem pewien, że pobożne Dzieło Rozkrzewiania Wiary… Ujmuje mnie w tej korespondencji świadectwo o oblatach Maryi w misji Dżafna. Stąd to zaproszenie oblatów do wikariatu Kolombo (List do Prezesa Dzieła Rozkrzewiania Wiary w Lyonie, 22.12.1850, w: PO I, t. V, nr 122).

Franc Santucci OMI, tłum. Roman Tyczyński OMI