Z listów św. Eugeniusza

Reguła oblatów jako promień jedynego światła Chrystusa

Podkreślając, że oblacka reguła jest odbiciem Ewangelii, Sobór Watykański II przypomina nam, że każdy z założycieli – i jego charyzmatyczna rodzina – odzwierciedlają szczególny aspekt Jezusa Chrystusa, który został wyrażony w ich regule: Zakonnicy gorliwie starać się mają o to, aby za ich pośrednictwem Kościół z biegiem czasu coraz lepiej, zarówno wiernym, jak i niewierzącym, ukazywał Chrystusa – bądź to oddalającego się kontemplacji na górze, bądź zwiastującego rzeszom Królestwo Boże, bądź uzdrawiającego chorych i ułomnych, a grzeszników nawracającego do cnoty, bądź błogosławiącego dzieciom i dobrze czyniącego wszystkim, a zawsze posłusznego woli Ojca, który Go posłał (KK, nr 46).

W następujący sposób tę myśl wyraził św. Jan Paweł II: Różne powołania są bowiem jakby promieniami jedynego światła Chrystusa, „jaśniejącego na obliczu Kościoła” (Vita consecrata, nr 16). Promieniem światła Eugeniusza de Mazenoda i charyzmatycznej rodziny oblackiej jest Jezus Chrystus jako Zbawiciel i Ewangelizator. Jesteśmy współpracownikami Zbawiciela w głoszeniu Ewangelii najuboższym. To właśnie ten promień światła został uchwycony w naszych Konstytucjach i Regułach.

Franc Santucci OMI, tłum. Roman Tyczyński OMI