Z listów św. Eugeniusza

Wielki Czwartek: bezinteresowny dar oblacji (K 2)

Jako członkowie oblackiej rodziny, w dniu, w którym wspominamy ostatnią wieczerzę i ofiarę Jezusa Chrystusa, ukazaną w ustanowieniu Eucharystii, oraz początek Jego męki, przypominamy sobie odpowiedź Eugeniusza wyrażoną w oblacji złożonej Jezusowi Chrystusowi w kwietniu 1816 r.:

Krótko mówiąc, ojciec Tempier i ja uznaliśmy, że nie powinniśmy dłużej zwlekać i w Wielki Czwartek (11 kwietnia 1816 r.), stając pod rusztowaniem pięknego ołtarza, który wznieśliśmy na ołtarzu głównym kościoła misji, w noc tego świętego dnia z niewymowną radością złożyliśmy nasze śluby. Przez całą tę piękną noc rozkoszowaliśmy się naszym szczęściem w obecności Naszego Pana, u stóp wspaniałego tronu, na którym umieściliśmy Go podczas mszy z uprzednio przygotowanych darów (Wspomnienia Eugeniusza, T. Rambert, t. 1., s. 187).

Nasza obecna Reguła jest odzwierciedleniem słów naszego Założyciela „złożyliśmy nasze śluby z niewypowiedzianą radością” i wszystkich członków jego oblackiej rodziny, zaprasza nas, abyśmy zgodnie z naszym stanem życia, odnowili nasze pragnienie bycia oblatami i życia oblackim charyzmatem:

chcą być posłuszni Ojcu, nawet aż do śmierci, i z bezinteresowną miłością oddają się służbie Ludowi Bożemu. Ich apostolski zapał ma wsparcie w bezwarunkowym darze ich oblacji, w oblacji nieustannie odnawianej w odpowiedzi na wymogi posłannictwa… (K 2)

Niech „nieopisana radość” z ofiary Jezusa Chrystusa i nasza odpowiedź na tę ofiarę staną się naszym udziałem w Wielki Czwartek.

Franc Santucci OMI, tłum. Roman Tyczyński OMI