27 września

ZWŁASZCZA W MOMENTACH KRYTYCZNYCH CZUJEMY, ŻE JESTEŚMY GORLIWSI, JESZCZE BARDZIEJ JESTEŚMY LUDŹMI BOGA.

Jedynym sposobem, aby oblaci przetrwali rozruchy w kraju było skupienie się na tym, co robią i co powinni robić. Ich przewodnikiem w życiu prywatnym i w posłudze jest reguła życia.

              Niech bardziej niż kiedykolwiek będzie się w zgodzie z Regułą; tylko tak wyprasza się Boże błogosławieństwo dla siebie i dla innych. Proszę to wszystkim mocno powiedzieć. Kładę im to na sumieniu. Widzę tutaj tylko ludzi żyjących według reguły doskonale zgodnych ze swym stanem. Dla­czego nie mielibyśmy ich naśladować? Wszystko jest dla nich dobre. Do­mini est terra et plenitudo ejus [Ps 23, 1].

List do Henryka Tempiera, 13.08.1830, w: EO I, t. VII, nr 354.

              Tę samą radę powtarzał ojcu Courtèsowi, superiorowi domu w Aix:

            Czuwaj nad tym, aby każdy dokładnie wykonywał swoje zadanie. Zwłaszcza w chwilach krytycznych trzeba być bardziej gorliwym, bardziej mężem Bożym, w każdym punkcie nienagannym. Łask nadzwyczajnych, których potrzebujemy, nie mogą otrzymywać dusze oziębłe, ludzie przy­ziemni. Dla tych, którzy oczekują wieczności, życie się nie liczy; istotne jest podobać się Bogu, wypełniać Jego przykazania i rady, spełniać we wszystkim Jego świętą wolę niezależnie od tego, ile to kosztuje naturę. Naszym powołaniem jest czynić dobro wszystkim; kiedy nie będziemy już mogli czynić je w jednym miejscu, będziemy je czynić gdzie indziej.

List do Hipolita Courtèsa, 15.08.1830, w: EO I, t. VII, nr 356.

              Będąc daleko święty Eugeniusz regularnie się o nich martwił, podczas gdy jego wyobraźnia skupiała się na najgorszym.

        …Ściskam ojca i bardzo się martwię tym, że jestem tak daleko od ojca, od mego stryja i od wszystkich moich przyjaciół; z trzech myśli, dwie i pół są przeznaczone dla was wszystkich.

List do Henryka Tempiera, 13.08.1830, w: EO I, t. VII, nr 354.