29 marca 2018

PRZEŻYĆ WIELKI TYDZIEŃ ZE ŚWIĘTYM EUGENIUSZEM

WIELKI PIĄTEK: CHWILA, KIEDY JEGO OCZY SPOTKAŁY SIĘ Z MOIMI, TO BYŁA CHWILA, KIEDY UKAZAŁ MI, ŻE MNIE KOCHAŁ.

Czyż mogę zapomnieć te gorzkie łzy, jakie na widok krzyża popłynęły z moich oczu w ów Wielki Piątek? Czy mogę zapomnieć o znaku krzyża?– pytał się Eugeniusz, a konsekwencją był pokój ogarniający jego życie.

Nigdy dusza moja nie była bardziej zadowolona i nigdy nie doświadczyła większego szczęścia. Pośród tego potoku łez, pomimo bólu, lub właśnie dzięki niemu, moja dusza wzniosła się ku swemu ostatecznemu celowi, ku Bogu, jej jedynemu dobru, którego utratę żywo odczuwała.

Notatki z rekolekcji, grudzień 1814, w: EO I, t. XV, nr 130.

W 2014 roku papież Franciszek podczas Wigilii Paschalnej wygłosił homilię skupiając się na orędziu Chrystusa Zmartwychwstałego do pierwszych świadków zmartwychwstania: Idźcie do Galilei. Galilea była miejscem, gdzie dla uczniów wszystko się rozpoczęło i teraz po śmierci i zmartwychwstaniu Jezusa są proszeni, aby tam powrócić, ale z przemienionym spojrzeniem. Papież Franciszek tłumaczy to w następujący sposób: Powrócić do Galilei oznacza odczytać wszystko przez pryzmat krzyża i zwycięstwa. To opisuje świadomość Eugeniusza: Wielki Piątek odsłania, że jedynym celem, aby znaleźć sens życia, jest krzyż i jego zwycięstwo.

Papież Franciszek przypomina nam, że każdy z nas ma swoją własna Galileę i w taki sposób pojmuję sens doświadczenia nawrócenia Eugeniusza i zaproszenie, które jest aktualne dla każdego członka mazenodowskiej rodziny.

W życiu chrześcijanina po chrzcie jest także inna Galilea, Galilea bardziej egzystencjalna: doświadczenie osobistego spotkania z Jezusem Chrystusem, który mnie wezwał, aby za Nim iść i uczestniczyć w Jego misji. W tym znaczeniu powrót do Galilei oznacza zachować w sercu żywą pamięć o tym wezwaniu, kiedy Jezus przeszedł moją drogą, spojrzał na mnie z miłosierdziem, poprosił mnie, aby za Nim iść; powrócić do Galilei oznacza odnowić pamięć o tej chwili, gdy Jego oczy spotkały się z moimi, o tej chwili, gdy pozwolił mi odczuć, że mnie umiłował.

Dla Eugeniusza Wielki Piątek był ukoronowaniem jego drogi nawrócenia – momentem jego urzeczywistnienia się, bowiem z wysokości krzyża Jezus spojrzał na niego z miłosierdziem i poprosił go, aby za Nim podążał. To była chwila, w której oczy Zbawiciela spotkały się z oczyma Eugeniusza, chwila, kiedy dał zrozumieć Eugeniuszowi, że go kochał. Od tej chwili, aż do momentu, gdy jego oczy w 1861 roku otworzą się dla życia wiecznego, ich oczy i miłość nigdy od siebie nie odstąpią. Dlatego rozumiemy, dlaczego krzyż oblacki jest centralnym punktem życia Eugeniusza i jego misji oraz dlaczego jest on jedynym sensem dla oblatów i wszystkich żyjących charyzmatem Eugeniusza.

Nigdy dusza moja nie była bardziej zadowolona i nigdy nie doświadczyła większego szczęścia.