16 maja 2018

ZAPROSZENIE, ABYŚMY SIĘ ODNOWILI JAK UCZNIOWIE.

Święty Eugeniusz kończy swe rekolekcje stwierdzeniem, że wszystko, co zostało zapisane w Regule, wszystko, co było przedmiotem jego medytacji znajduje się w Regule, aby wzmocnić ducha naszego powołania. Inaczej mówiąc, wszystko, co jest w naszej Regule ma na celu pomóc nam w skupieniu się na naszym chrzcielnym powołaniu uczniów, czemu dajemy wyraz w naszej relacji z Bogiem, z bliźnimi oraz z sobą w świetle Ewangelii.

Wszystkie te rzeczy są bardzo cenne. Są nade wszystko właści­we, aby nas utwierdzić w duchu naszego świętego powołania, pomóc nam w zdobyciu nowych cnót i najliczniejszych zasług. To dlatego Reguła zwraca uwagę, aby misjonarz, który pełnił najbardziej za­szczytne [strona 12] funkcje w Kościele, który przysporzył najwię­cej chwały Bogu, zbawił największą liczbę dusz podczas świętej posługi misji. Żeby z radością powrócił na łono naszych wspólnot, odsunął się od ludzi i przez praktykę posłuszeństwa, pokory i wszyst­kich innych ukrytych cnót zahartował się w duchu swego powołania i gorliwości względem zakonnej doskonałości, nie zaniedbując swych innych obowiązków.

Następnie święty Eugeniusz dosłownie cytuje Regułę, przytaczając konieczność osobistego odnowienia dzięki rozmaitym środkom:

„Gdy misjonarze nie będą na misjach, z radością oddadzą się skupieniu w ich świętym domu, przeznaczą czas na odnowienie się w duchu swego powołania, na medytowanie prawa Pana, na studiowanie Pisma Świętego, świętych Ojców, teolo­gii dogmatycznej i moralnej i innych gałęzi kościelnej nauki. Będą się także zajmować przygotowaniem nowych materiałów na najbliż­sze misje”. Żyjąc w ten sposób, ma się pewność, że podoba się Bogu i nie ma żadnej przeszkody, aby zbliżyć się do Pana, aby z Nim się zjed­noczyć dzięki Sakramentowi Jego miłości, codziennie składając Naj­świętszą Ofiarę.

Zapiski rekolekcyjne, październik 1831, w: EO I, t. XV, nr 163.