24 maja 2018

NA ŚWIECIE NIC NIE STOI WYŻEJ OD NASZEGO POWOŁANIA.

Co za ważne stwierdzenie świętego Eugeniusza na zakończenie rekolekcji. Święty dźwięk trąby. Jesteśmy najlepsi.

W czasie moich rocznych rekolekcji, z wielkim skupieniem przeczytałem ponownie nasze Reguły i doszedłem do wniosku, że spośród wszystkich ludzi my jeste­śmy najmniej godni przychylności nieba, jeśli nie przenika nas wdzięcz­ność zdolna zainspirować heroizm za łaskę, jaką Bóg nam dał. Nic na ziemi nie stoi wyżej od naszego powołania. Pośród zakonników jedni są powołani do spełnienia jednego, inni do drugiego dobra; niektórzy są wyznaczeni, nawet pośrednio, do takiego samego celu jak my.

W tej materii nie ma nic przesadnego, ponieważ nasze powołanie jest takie samo jak powołanie Jezusa, kiedy rozpoczynał swoja publiczną działalność:

Nasz główny cel, powiedziałbym – właściwie jedyny – jest taki sam, jak ten, który Jezus Chrystus postawił sobie, przychodząc na świat, jak ten, do którego zobowiązał apostołów – im oczywiście wskazał najdoskonal­szą drogę jego realizacji. Dlatego też nasze skromne Stowarzyszenie nie uznaje w ogóle innego nauczyciela niż Jezus Chrystus, mówiącego przez usta swojego wikariusza i innych niż apostołowie ojców. Zostało to po­wiedziane bardzo wyraźnie. Oto kilka cech z tabeli doskonałości, jakich wymagają od nas Reguły.

List do ojca Jeana Baptiste Mille, do ojców i braci w Billens, 1.11.1831, EO I, t. VIII, nr 406.