19 czerwca 2018

PRAGNIENIE MISJI ALGIERSKIEJ

4 lipca 1830 roku Francja podbiła Algierię. Gdy tylko Eugeniusz się o tym dowiedział, dostrzegł możliwość misji wśród najbardziej opuszczonych i natychmiast oferuje wysłanie oblatów do tego kraju.

Odkąd Algier został podbity przez wojska dobrego króla Karola X, postanowiłem coś uczynić, aby katolicy tej kolonii mieli zapewnioną opiekę duszpasterską. Ufając, iż w przyszłości wielu niewiernych ujrzy światło wiary, przedstawiłem biskupowi Marsylii, mojemu wujowi, prośbę, by napisał do premiera ówczesnego rządu i do kardynała kapelana królewskiego, aby uzyskać pomoc i opiekę nad tą misją. Ten projekt się spodobał, odpowiedziano, iż wkrótce będą stosowne środki dla tak wzniosłego celu, aby dać należną opiekę naszemu Zgromadzeniu, o którą prosiło.

Pomysł spodobał się rządowi i wówczas Eugeniusz postanowił napisać do papieża, aby uzyskać jego pozwolenie. Jednak kres temu projektowi położył wybuch rewolucji lipcowej.

W między czasie postanowiłem też napisać do papieża, naszego drogiego i wspaniałego opiekuna, gdy nagle spadła na nas ta nieszczęsna rewolucja. Czekaliśmy więc, by zobaczyć, co nastąpi, czy Francja utrzyma, czy nie, swoje zdobycze.

Dwa lata później potrzeby są nadal aktualne. Eugeniusz ponawia swoją propozycję wysłania oblatów.

Wiadomości, jakie później do nas docierały, uświadomiły nam, że dla liczby katolików w tym regionie jest zbyt mała opieka duszpasterska kilku kapłanów, nieprzygotowanych do świetej posługi. Obudziło się więc w moim sercu pragnienie przyjścia im z pomocą, jaką ponownie ofiarują członkowie naszego Zgromadzenia. Zwracam się tym razem nie do rządu, któremu brak gorliwości w sprawach wiary, ale do Rzymu, który działając z miłością, na mocy danej mu władzy zawsze okazuje sollicitudo omnium ecclesiarum. W każdym razie, jeśli zechcesz, Eminencjo, poprzeć tę misję, masz do dyspozycji nasze bardzo małe Zgromadzenie.

List do kardynała Pedicini, prefekta Kongregacji Ewangelizacji Narodów, 10.04.1832, w: EOI, t. V, nr 1.

Yvon Beaudoin podsumowuje w przypisie: Kardynał Pedicini potraktował ten list bardzo poważnie, ponieważ w tej sprawie napisał do nuncjusza w Paryżu. Nuncjusz odpowiedział 29 czerwca 1832 roku, że rząd nie zaakceptuje oblatów, ponieważ Zgromadzenie nie jest jeszcze uznane, oraz że ojciec de Mazenod i jego misjonarze nie są mile widziani.