REGUŁA AKT ZEBRANY, PRZEŻYTY I DZIELONY W SPECYFICZNEJ PERSPEKTYWIE.

Konstytucje i Reguły zgromadzenia zakonnego nie są zbiorem praw, którym ślepo trzeba być posłusznym, aby zapewnić dobro wspólne i doskonałe posłuszeństwo we wszystkich zgromadzeniach.

Każdy założyciel i założycielka przeżywał swoje Zycie zgodnie z tą szczególną inspiracją, jaką otrzymał i spisał (w przypadku Eugeniusza było to wydarzenie Wielkiego Piątku). Założyciel przeżywa i dzieli się swoją wizją z innymi, którzy chcą żyć i dzielić misję Instytutu. W konkretnym momencie nowo powstała wspólnota redaguje swoje doświadczenia przeżytej wizji w taki sposób, aby kolejne pokolenia mogły żyć tym samym doświadczeniem i tym samym duchem.  Reguła życia zakłada dostosowanie ducha i wizji Założyciela do potrzeb ciągle zmieniającego się świata.

Reguły Zgromadzenia są zatem aktami zebranymi, przeżytymi i dzielonymi w specyficznej perspektywie. Dla Eugeniusza to zauważenie, że taka była wizja Zbawiciela, a oblackie powołanie to bycie współpracownikami Zbawiciela, którzy najbardziej odrzuconych podprowadzają do doświadczenia zbawienia. Dzisiaj to powołanie do bycia współpracownikami naszego Zbawiciela obejmuje wszystkich członków mazenodowskiej rodziny. Dzięki temu wyjaśnieniu możemy zrozumieć naleganie Eugeniusza do wierności Regułom – regularnemu sposobowi życia.

 Wdzięczność, jaką jesteśmy winni Bogu za ten cud, może się przejawić jedynie przez zdecydowane postanowienie kroczenia zawsze w Jego obecności, według naszego powołania i stosując dokładnie nasze Reguły.

List do ojca Bruno Guiguesa, 03.09.1834, w: EO I, t. VIII, nr 485.