21 czerwca 2019

This is a custom heading element.

21 czerwca 2019

ZA CUD UWAŻAŁBYM, GDYBY UDAŁO MU SIĘ OSIAGNĄĆ CNOTY ZAKONNE.

Eugeniusz jako Superior Generalny ostatecznie był odpowiedzialny za ducha i misje oblatów oraz za ich dobre samopoczucie, dlatego wyraża swoja opinię o dwóch młodych mężczyznach, którzy chcieli wstąpić do nowicjatu, aby zostać oblatami. Pisze do mistrza nowicjuszów, ojca Kazimierza Auberta, aby z nim podzielić się swoimi wrażeniami i obawami.

 

Przypadkiem znalazłem się na Kalwarii kiedy przybyło tam dwóch Włochów. Po długiej rozmowie z nimi doszedłem do wniosku, że jeden nie ma dosyć zdolności, a drugi – za mało cnoty. Ojciec Albini, z którym ich zostawiłem, kieruje ich do ciebie, abyś wydał o nich ostateczną opinię. Nie chciałbym, abyś dał się oszukać, dlatego piszę jeszcze dziś wieczór. Po pierwsze, nie sądzę, żeby było możliwe przyjęcie tego, który jest mniej inteligentny. Bardzo źle uczył się w szkole, został wydalony z kolegium Jezuitów właśnie dlatego, że źle szła mu nauka. Dzięki jakiemuś nauczy­cielowi z miasta w krótkim czasie „odwalił” całą pracę. Poza tym ma duże trudności z wysławianiem się. Myślę, że nie nadaje się do nas.

Drugi źle się zachowuje, ma szyderczy uśmiech, wyszukany styl ubie­rania się, który pozwala przypuszczać, iż uważa się za przystojnego chłop­ca. Sądzę, że nie ma on cienia wyobraźni o cnotach zakonnych, możliwe jest, iż zgłosił się tylko z wyrachowania…

W sumie uważałbym za cud, gdyby udało mu się osiągnąć cnoty zakonne, i obawiałbym się bardzo, że wprowadzenie do nowicjatu zepsutego młodego człowieka, szczególnie nieposiadającego cienia gorliwości, będzie szkodliwe dla tych, którzy tak bardzo potrzebują dobrych przykładów.

 

Po wątpliwościach Eugeniusz wypowiada swoją opinię:

 

Mimo to nie przesądzam absolutnie o jego wydaleniu. Jeśli czujesz się na tyle odważny, by podjąć się jego nawrócenia, jeśli liczysz na cud, będziesz mógł spróbować, ale uważaj, bądź ostrożny, a zwłaszcza nie marz nawet o przyjęciu go bez miesiąca surowej próby.

 

List do Kazimierza Auberta, 02-03.10.1834, w: EO I, t. VIII, nr 487.