22 sierpnia 2019
This is a custom heading element.
JAKŻE SĄ SZCZĘŚLIWI, POŚWIĘCAJĄC SIĘ ZA DUSZE BRACI, KTÓRYCH UŚWIĘCAJĄ, RATUJĄ I POSYŁAJĄ DO NIEBA ZA CENĘ WŁASNEGO ŻYCIA, TAK JAK NASZ BOSKI MISTRZ, KTÓRY UMARŁ, ABY ZBAWIĆ LUDZI.
Co innego księża, czy nawet diakoni. Boże, błogosław ich zapał, wynagródź ich miłosierdzie! Trwają na stanowisku. Nie przestaję modlić się i kazać modlić się o ich przetrwanie, lecz zazdroszczę im ich losu i nie znieważam użalaniem się nad nimi. Jakże są szczęśliwi, poświęcając się za dusze braci, których uświęcają, ratują i wysyłają do nieba za cenę własnego życia, tak jak nasz boski Mistrz, który umarł, aby zbawić ludzi. Jak są godni podziwu, ale też jacy są szczęśliwi ci męczennicy miłosierdzia! Jaką piękną kartą w historii zapisze się nasze Zgromadzenie!
List do Bruno Guiguesa, 01.08.1835, w: EO I, t. VIII, nr 529.
Rzeczywiście bardzo piękna karta, która ciągle i nadal jest zapisywana posługą, jaką niesiemy współczesnym najuboższym.
