29 października 2019
This is a custom heading element.
BYCIE WE WSPÓLNOCIE POPRZEDZA WYRUSZENIE NA MISJE.
Sanktuarium Notre-Dame de Laus przygotowywało się do letniego, licznego napływu pielgrzymów, wówczas oblaci byli zajęci duszpasterstwem pielgrzymów.
Zbliżają się Zielone Świątki. W moim imieniu nakażcie całej wspólnocie, aby bacznie pilnowała, żeby napływ tak dużej liczby osób z zewnątrz nie spowodował pewnego rodzaju rozproszenia, gdyż nie byłoby to budujące dla ludzi, od których wymagamy nie tylko żarliwości, ale też skromności, powagi i zrównoważenia.
Eugeniusz ponownie przypomina im zasadę, do której zawsze zachęcał w oblackim życiu: być, aby lepiej czynić. Źródłem ich różnorodnej posługi oraz siły wytrwania jest wspólnota i życie zakonne. Regularność rozumiana jako dokładne przestrzeganie reguły to być dla oblata, właśnie stąd pielgrzymi czerpali obfite łaski.
Zaklinam was, byście tego pilnie przestrzegali. Niech będzie widoczne, że zakonnik, zmuszony do posługi na zewnątrz, znajduje w przyzwyczajeniu do regularności, którą zachowuje wewnątrz wspólnoty, taką obfitość łask i pomoc, że nie zawiedzie oczekiwań wiernych; od niego bowiem bardziej niż od kogokolwiek innego wymaga się w ciężkiej pracy pewnej dozy czynnika nadprzyrodzonego.
List do Jeana-Baptiste Mille, 18.05.1836, w: EO I, t. VIII, nr 571.
Być, aby czynić – jest dla nas streszczeniem Ewangelii. Ta zasada nie odnosi się tylko i wyłącznie do oblatów.
