25 listopada 2019

NASZA MIŁOŚĆ DO KOŚCIOŁA WYRAŻA SIĘ W WYPEŁNIANIU NASZEJ MISJI W JEDNOŚCI Z PASTERZAMI, KTÓRYCH PAN POSTAWIŁ NA CZELE SWOJEGO LUDU.

Eugeniusz cieszy się wspaniałymi, duchowymi owocami misji, jakie oblaci wygłosili w wielu miejscowościach. Członkom swojej misjonarskiej rodziny przypomina konieczność jedności z miejscowym biskupem.

Kazałem ci powiedzieć, że uważałem za słuszne, żeś przekazał księdzu arcybiskupowi kilka szczegółów o błogosławieństwach, które Pan rozdaje na waszej misji. Nie wątpię, że zrobiłeś to w dobrej formie, to znaczy ze skromnością, przyznając słusznie tylko Bogu całe dobro, które się dzieje. Jest rzeczą naturalną zakładać, że pierwszy Pasterz musi dobrze wiedzieć, co się dokonuje przez tych, których posłał i którym dał specjalną misję doprowa­dzenia części swojej trzody do poznania religii i do praktykowania cnoty.

List do Jeana Baptiste Mille, 20.01.1837, w: EO I, t. IX, nr 603.

Ten duch ożywia nas także dzisiaj, o czym przypomina konstytucja 6. Posługa oblackiej rodziny w kościele lokalnym zawsze ma polegać na współpracy z tymi, którzy w Kościele pracują dla Królestwa Bożego.

Z miłości do Kościoła oblaci wykonują swą misję w jedności z pasterzami, których Pan postawił na czele swego Ludu. Z wiarą oświeconą przyjmują lojalnie nauczanie i orientację następców św. Piotra i apostołów. Pracując w Kościołach lokalnych, swoją działalność misjonarską uzgadniają z ogólnym planem pastoralnym i w duchu braterstwa współpracują z innymi pracownikami Ewangelii. Konstytucja 6.