22 kwietnia 2020

Z RACJI POŚWIĘCENIA TYLU OSÓB, KTÓRE DLA DOBRA INNYCH NARAŻAJĄ SWOJE ŻYCIE, WYLICZAJMY NASZE DOBRODZIEJSTWA.

Bóg tak umiłował świąt, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne. Albowiem Bóg nie posłał swego Syna na świat po to, aby świat potępił, ale po to, aby świat został przez Niego zbawiony (J 3, 16-17).

Jesteśmy zaproszeni, aby w milczeniu medytować ten mocny tekst dzisiejszej Ewangelii. To także zaproszenie, abyśmy spojrzeli, jak personel medyczny i zaopatrzeniowcy oddają swoje życie, aby inni mogli żyć. Podobnie jak Eugeniusz uczynił w 1809 roku, tak samo i my wyliczajmy nasze dobrodziejstwa:

Od szczęśliwej chwili, kiedy odrodzony w zbawczych wodach chrztu, zostałem wyniesiony do boskiej godności dziecka Bożego, pełen darów mego Zbawiciela, mógłbym raczej zliczyć przyspie­szone ruchy mojego oddechu niż liczbę niewypowiedzianych do­brodziejstw, które ten godzien miłości Nauczyciel tak obficie na mnie rozlał.

Konferencja duchowa, 19.03.1809, EO I, t. XIV, nr 48.

Wdzięczność i modlitwa za zdumiewające żywotne błogosławieństwa tych, którzy na całym świecie narażają swoje życie dla dobra innych. Dziękujemy, że jesteście dla nas przedstawicielami Boga.