7 maja 2020
This is a custom heading element.
CI, KTÓRZY NAM UMYWAJĄ NOGI.
A kiedy im umył nogi, przywdział szaty i znów zajął miejsce przy stole, rzekł do nich: Sługa nie jest większy od swego pana ani wysłannik od tego, który go posłał (J 13, 12.16).
Dzisiejsza Ewangelia rozpoczyna się od najbardziej szokującego gestu Jezusa, od umycia nóg uczniom podczas Ostatniej Wieczerzy. Ten bardzo konieczny gest wykonywali najpokorniejsi służący, kiedy ludzie wchodzili do domu i zdejmowali zabrudzone sandały. Konieczny czyn, który stał się bardzo symboliczny. Jezus uczy na, że kto przyjmuje sługę, przyjmuje Jezusa.
Dzisiaj nasze nogi umywają nam szlachetni ludzie, którzy w jakikolwiek sposób przyczyniają się do poprawy naszego samopoczucia lub niosą nam nadzieję. Spójrzmy na nich przemienionymi oczyma i rozpoznajmy ten gest Jezusa, który za pośrednictwem tych osób okazuje nam swoją miłość.
Będę medytował o Jezusie, mej miłości, w chwili wcielenia, w Jego życiu ukrytym, w Jego misji, Jego męce i śmierci, a zwłaszcza w Jego Sakramencie i Jego Ofierze. Moim podstawowym zajęciem będzie kochać Go. Moją największą troską będzie umiłowanie Go.
Regulamin ułożony podczas mych rekolekcji odprawionych w Aix w grudniu 1812 roku, w: EO I, t. XV, nr 109.
