26 listopada 2020

Z UCZUCIEM NAJGŁĘBSZEGO BÓLU POWIADAMIAM WAS O ŚMIERCI NASZEGO DOBREGO I ŚWIĘTEGO OJCA MIE.

Z uczuciem najgłębszego bólu powiadamiam was o śmierci naszego dobrego i świętego ojca Mie.

List do Jeana Baptiste Mille’a, 11.03.1841, w: EO I, t. IX, nr 726.

Tymi słowami Eugeniusz ogłasza śmierć jednego ze swoich pierwszych towarzyszy, z którym w 1816 roku zakładał oblatów. Piotr Mie i Henryk Tempier byli jedynymi z założycielskiej grupy, którzy do końca życia wytrwali u oblatów. Dlatego pozawalam sobie przytoczyć wiele refleksji o ojcu Piotrze Mie.

Urodził się w 1768 roku. Miał 21 lat, gdy we Francji wybuchła rewolucja. Prawie ukończył studia teologiczne w seminarium w Aix-en-Provence. Przerwał je, aby nie składać przysięgi wierności rewolucyjnemu rządowi. Pracował jako nauczyciel i pomagał księżom, którzy pozostali wierni Kościołowi i potajemnie posługiwali na wioskach. Sześć lat później, kiedy prześladowania księży się zmniejszyły i pojawiła się pilna potrzeba kapłanów potajemnie przyjął święcenia.

Mie powrócił do La Fare, gdzie potajemnie wypełniał świętą posługę. Aby ukryć swoją prawdziwie apostolską misję, fikcyjnie zatrudnił się jako uczeń u miejscowego krawca. W ciągu dnia był zajęty w sklepie krawca, który był dobrym katolikiem i w tajemnicy wiedział, kim jest jego domniemany uczeń, a w nocy podejmował posługę kapłańską. Słusznie można sadzić, że nie bardzo przykładał się, aby nauczyć się zawodu krawca, nie zrobił żadnego postępu w tym zawodzie, dla którego nie miał najmniejszej zdolności. Osoby, które nie wiedziały, kim jest, dziwiły się, że ciągle bez skutku robi to samo. Nie przejmował się tym i bez słów znosił uwagi, jakie mu robiono, że nie potrafi być uczniem u jednego ze swoich krewnych, który nie wiedział, że bratanek powinien się zajmować innymi rzeczami niż wyrobem ubrań. Tymczasem w okolicach mimochodem dowiedziano się, że jest kapłanem, co nie było powodem do kompromitacji. Serca były spokojne, i wydawało się im, że ten, którego nie przestano nazywać księdzem Mie powinien być księdzem, a nie krojącym ubrania.

Notice sur le révérend père Mie, w: Missions OMI 5 (1866), s. 435.